hoochee

Met twee vinger in de neus.

Ze maken het Lazio wel heel erg makkelijk.

Als het niet meer hoeft.

Zou Slot een wisselfobie hebben? Wieffer en Gimenez nu!

Ze zetten de dalende lijn aardig door zo. Wat een kutvoetbal weer.

Wat mij betreft mag Slot nou wel eens komen met die door hem gewekte verrassing in de opstelling. Het middenveld hangt er weer wat bij, aanval is weer zwak en nou wordt de verdediging ook al besmet met die futloze mentaliteit!

Tem-po!!!

Gvd Danilo! Dat was kans 1...

En nou echt voetballen verdomme. Ga ervoor!

Eens. Dat gajes hadden ze al lang geleden moeten verbannen.

Nee, die heb ik doorgestuurd naar het Maasgebouw.

The last dance. Voor mij was gisterenavond meer dan de zoveelste deceptie of in ieder geval anders dan anders. Het voelde als een droef afscheid, een realisatie van dromen die louter hebben bedrogen. Zelden heb ik mij zo zitten ergeren aan deze lamzakken, in wat we standaard zowat weer als het zoveelste tussenjaar moeten gaan beschouwen. Na dit drama en de uitspraak van de Raad van State vraag ik me serieus af; wie zit hier de boel te vernachelen? En vooral waarom al generaties lang en onbestraft ook nog eens?! Hoe dan ook; de zenuwe met al die excuses van heel nieuw team en zo. Als je geeneens naar je eigen kleur kan spelen, heb je op zo'n veld niks te zoeken. Niet als amateur en als professional helemaal niet. We hebben verdomme allemaal postbodes! Of nee, hadden we maar postbodes. Bladenmannen dekt de lading wellicht beter. Van die schimmige figuren die het maatschappelijk nooit zouden aankunnen zonder blaadjes te bezorgen. Aan de verdedigende linie ligt het deze keer niet helemaal. Want die kale en Hancko stralen uit dat ze het wel kunnen. Ik bedoel, hoe die kale die bal even opving zonder down te gaan; dat is hoe het moet! Maar is de bal daar eenmaal van vertrokken, houdt het voetbal abrupt op. En dan verzanden ze in het niet weten, in de tikkies terug, in alles waar voor mij Feyenoord niet staat. Bijlow liep iedere keer uit, alsof ie achter een rollator zat; om vervolgens het spel te hervatten door de bal keihard naar te tegenstander te trappen. Kijk dat kan je wel eens doen hoor. Maar op een gegeven moment denk je toch; dit werkt niet? Dan kap je toch met dom ballen inleveren? Met dat vertrouwen erin pompen bij je tegenstander? Al voor deze afgang was ik ervan overtuigd; dat die aanvoerdersband om de kale klets moet en niet om zo'n mietje, die eens te meer bewezen heeft deze niet waardig te zijn. Misschien is mijn angst wel hier; dat het niet meer lijkt te blijven bij ergeren alleen. Na het commentaar aangehoord te hebben na de wedstrijd van zowel coach als aanvoerder, begin ik een beetje een hekel te krijgen aan hoe ze gvd mij ook maar even af denken te vlakken met die stomme nobrainers. Daar heb ik niks aan! Als je zo door de ondergrens bent gezakt, behoor je je excuses aan te bieden, het boetekleed aan te trekken en beterschap te beloven met controleerbare consequenties in het vooruitzicht! En toch, dat gevoel dat iemand hier de boel toch weer zo lang en zo verschrikkelijk zit te vernachelen; raak ik maar niet kwijt. Vooral als ik dat commentaar aanhoor. Zo zeer dat ik er beetje klaar mee begin te worden. Na opgegroeid te zijn in de schaduw van de Kuip, dacht ik ooit nog stabiliteit mee te maken in grootste prestaties. Nu besef ik dat, dat er niet meer in zit en ben ik dan degene die de boel heeft vernacheld? Ik gooi in ieder geval mijn eigen glazen in met bekennen; dat ik die pijn zo vreselijk beu ben geworden; dat er nu heel wat gebeuren moet, wil ik weer enthousiast worden op wedstrijddag. Dit moeten blijven kijken naar dit veldspel doet toch zo verdomde veel pijn. Het is zo effing slecht, dat iemand hier toch voor gestraft moet worden? Maar die ontspringt volgens mij al een leven lang de laatste dans. Wist ik maar wie het was, dan pleur ik 'm hoogst persoonlijk de Maas in. Ach, misschien is dat wel wat hoop is, want gisteren was het voor mij wel duidelijk; dansen zit er zo niet meer in.

Slot zijn commentaar was een verontrustende.

Oh gelukkig. Ik dacht even naar een zware kutwedstrijd te hebben gekeken van blinde vinken, waar ik het schaamrood nog wel even op m'n smoel heb staan.

Kokcu horende gingen ze voor een gelijkspel. Wat de intentie ook was, ze zijn negentig minuten bezig geweest met de tegenstander van het nodige zelfvertrouwen te voorzien. Dat is wel goed gelukt.