Deze slager uit Costa Rica is geknipt voor de rol van cultheld. Hij kwam al binnen met verhalen dat hij grote aanvallers nog in zijn zak heeft zitten vanuit wedstrijden in de Copa America. Tijdens zijn eerst invalsbeurten in de Champions League liet hij al zien over kwaliteiten te beschikken die Het Legioen wel kan waarderen. Bij zijn eerste balcontact gooide deze spijkerharde verdediger er een tackle uit om vervolgens meteen het gebaar te maken van ‘bal’, om toch echt te laten zien dat hij (ook) de bal raakte. Een man naar ons hart: niet lullen, maar poetsen. Geen woorden, maar daden.
Daarnaast heeft deze grote en sterke speler nog een wapen in huis, wat hem geliefd kan maken. Zijn ingooi is namelijk beter dan de corners van Feyenoord de afgelopen periode. Mitchell kan de bal verder gooien dan de meeste spelers van Feyenoord de bal kunnen trappen. Zijn ingooi is zo goed dat Robin van Persie hem nu bij het lijstje hoekschopnemers gezet heeft. Ik kon niet wachten totdat hij in de tachtigste minuut een ingooi mocht doen halverwege de helft van Internazionale.
En een cultheld ben je niet alleen op het veld, maar dat ben je ook naast de groene weide. Hierbij heeft oud-trainer Brian Priske ook een duit in het zakje gedaan door te vertellen dat Mitchell grote aanpassingsproblemen had. Hij was niet helemaal fit, vooral niet doordat hij in de avonden op de Playstation zat te spelen met zijn vrienden aan de andere kant van de wereld. Dit vind ik een heel mooi beeld: Mitchell die op de Playstation zijn snoeiharde tackle perfectioneert op FIFA FC25.
Koppel daaraan dat Mitchell samen met teamgenoot Stephano Carrillo na de teleurstellende gelijkspel tegen NEC te vinden was in een nachtclub in Rotterdam, en je hebt het gehele profiel compleet. Meedogenloos, hard, groot, sterk, specifieke kwaliteiten op het veld en een beetje gek. Een lieveling voor het leven is geboren, klaar voor een roemruchte carrière bij Feyenoord om vervolgens nergens meer in de analen van de voetbalsport op te duiken. Ik had mijn shirtje al bijna laten drukken…
Toch was dit ijdele hoop van mij. Afgelopen woensdag tegen Inter viel Mitchell vooral op door onhandige keuzes, hardheid op de verkeerde momenten en zijn grote tank die snel leeg was. Ik heb meerdere keren mijn hart vastgehouden toen de slager uit Puerto Limón in kwam vliegen en zijn tweede gele kaart kon krijgen.
Ik vond Mitchell op rechtsback minder comfortabel aan de bal dan ik gehoopt had. Hij draaide niet goed open, leek zich niet senang te voelen op zijn plek. Misschien is hij als centrale verdediger een beter optie. Maar het lijkt me vooral belangrijk dat hij minuten gaat maken om ook wat inhoud te kweken en zijn speeltijd niet vooral op de Playstation maakt. En uiteraard ben ik te kritisch op iemand die nog niet dit soort grote wedstrijden kan/ hoeft te dragen. Ik wilde zo graag dat het verhaal van Mitchell een aflevering van ‘Andere Tijden Sport’ zou worden, maar helaas.
Dus vestig ik mijn hoop morgenavond op Givairo Read. Niet als cultheld, maar als fantastisch goede rechtsback die (net zoals de weken daarvoor) fantastisch speelt. En misschien.. heel misschien… zien we Read weer een tegenstander uit Milan uitzwaaien na een domme tweede gele kaart. Laat Mitchell morgen die 0-3 voorsprong maar verdedigen, met man en macht, als hij er na 70 minuten inkomt. Eerst vandaag even oefenen op de Playstation, Jeyland…
Gerben
