Van Persie groeide op als kind van twee gescheiden kunstenaars waar vrijheid en creativiteit centraal stonden. Dit gaf hem een unieke kijk op het leven en op voetbal, een liefhebber pur sang, maar het bracht ook uitdagingen met zich mee, want hoe leer je discipline en geduld in deze omgeving. In de jeugdopleiding van Feyenoord dreigde hij, met name vanwege zijn fysiek, buiten de boot te vallen. Door zelf vragen te stellen en actief op zoek te gaan naar antwoorden, wist hij zich telkens weer in de kijker te spelen en door te breken in het eerste elftal.
Conflicten bij Feyenoord
Zijn tijd bij Feyenoord was een mix van succes en conflicten. Hij had aanvaringen met ervaren teamgenoten zoals Pierre van Hooijdonk, die vonden dat status en ervaring boven talent ging. Maar Van Persie bleef trouw aan zijn eigen spel en geloofde dat kwaliteit uiteindelijk de doorslag zou geven. Door deze opstelling was zijn situatie uiteindelijk onhoudbaar. Toen Feyenoord genoeg van hem had en hem op de transferlijst zette, vond hij voor nog geen drie miljoen euro een nieuwe thuis bij Arsenal.
Bij Arsenal begon een ander leerproces. Hoe til je je spel naar het allerhoogste niveau? Hij vroeg het aan Dennis Bergkamp, Sol Campbell en Robert Pires. Door zijn nieuwsgierigheid en openheid werd hij niet alleen een betere voetballer, maar vooral een completere professional. Toch worstelde hij nog met zijn emoties. Pas door de steun en inzichten van zijn vrouw Bouchra leerde hij zijn emoties te beheersen en functioneel in te zetten. Toen hij dit onder de knie kreeg, werd hij de allerbeste versie van zichzelf.
Kampioen en topscorer
Zijn overstap naar Manchester United was een cruciale stap in zijn carrière. Hij wilde meedoen om de prijzen. In zijn eerste seizoen werd hij direct kampioen en behield hij zijn titel als topscorer van de Premier League. Zijn keuze bleek de juiste en hij stond op het absolute hoogtepunt van zijn carrière.
Na zijn tijd in Engeland volgde een door blessures geteisterd uitstapje naar Fenerbahçe en de terugkeer bij Feyenoord. Waar hij als routinier een mentorrol kreeg en de club hielp aan een bekerwinst. Daarna begon het trainerschap te lonken. Eerst bij de jeugd van Feyenoord, later als hoofdtrainer van Heerenveen. Nu staat hij als hoofdtrainer bij Feyenoord voor nieuwe uitdagingen. Van Persie zelf ziet zijn benadering niet als een groot mysterie. Hij wil leren, net zoals hij altijd heeft gedaan. En hij verwacht datzelfde van zijn spelers. Want hoe kun je beter worden als je niet durft te vragen, en misschien belangrijker nog, te luisteren naar het antwoord?
De les uit zijn carrière is duidelijk: wie blijft vragen, blijft groeien. Maar, of hij als trainer net zo succesvol zal worden als hij was als speler, dat is nog maar de vraag.
Raymond
