'Daarom zei ik dat ik graag voor langere tijd bij Feyenoord wil blijven'

Hwang gaf bij zijn komst naar Feyenoord aan dat hij meerdere jaren voor de Rotterdammers wilde spelen. ‘Dat had onder anderen te maken met het trainingscomplex en het stadion, de beste faciliteiten die ik heb meegemaakt in mijn carrière', aldus Hwang in het Feyenoord Magazine waar een artikel over staat op de website van Feyenoord. 'Elke ochtend als ik voor de training op 1908 aankom, voel ik me blij. De trainingsvelden zijn als biljartlakens, echt perfect. Daar werd ik gelijk verliefd op. Wat ook meespeelde is dat ik de afgelopen jaren een behoorlijk aantal keer ben verhuisd, buiten Korea heb ik al in vijf landen gewoond. Zeker nu mijn vrouw en ik een baby hebben, is het niet ideaal om elk jaar te verhuizen. Daarom zei ik dat ik graag voor langere tijd bij Feyenoord wil blijven.’

De middenvelder krijgt de vraagt wat hem het meest verrast heeft aan Nederland. ‘Vooral dat onze thuiswedstrijden áltijd uitverkocht zijn, bijna vijftigduizend mensen. Daarom heb ik tegen mijn vrienden in Korea ook gezegd dat ze moeten langskomen, om dit stadion te voelen, het is geweldig. Dat is voor mij ook niet vanzelfsprekend. Ik herinner me onze thuiswedstrijd tegen Heerenveen, toen regende het de hele avond keihard. Voor de wedstrijd zei ik tegen mijn moeder: vandaag zal het stadion misschien niet vol zitten, maar toen we voor de aftrap uit de kleedkamer kwamen, waren de tribunes gewoon weer helemaal afgeladen. Dat toont aan hoeveel passie de supporters hebben voor de club, voor het voetbal. Dat maakte me erg blij, het is speciaal om zelfs in de stromende regen voor bijna vijftigduizend mensen te spelen.’

Vanwege interlands moet Hwang regelmatig naar Zuid-Korea. ‘Eerlijk gezegd zijn die best zwaar. Tijdens de interlandperiode in oktober hadden we bijvoorbeeld eerst een wedstrijd in Jordanië, gevolgd door een duel in Korea. Dat zijn telkens lange reizen en tussendoor heb je maar twee dagen om te trainen voor de wedstrijd. Na die laatste interland vloog ik terug naar Rotterdam, waar ik gelijk weer moest trainen en me voorbereiden op de volgende wedstrijd. Op zulke momenten probeer ik uit te stralen dat ik me juist fit en fris voel, vaak gaat het daardoor ook daadwerkelijk beter. Tijdens de wedstrijden voel ik de vermoeidheid ook niet echt. Soms spreken we vooraf af dat ik maar zestig minuten speel, zodat ik wat extra rust kan krijgen. Maar als ik dan na een uur spelen het bord met rugnummer 4 omhoog zie gaan, baal ik er toch van. Zeker als we voor staan, en ik aan het genieten ben van het voetbal, wil ik er niet uit.’