Precies een maand geleden schreef ik een column waarin ik vond dat Feyenoord met opgeheven hoofd de interlandbreak inging. Maar dat het wel pech had met een aantal blessures. En dat we moesten leren van domme fouten zoals tegen NEC en FC Groningen. De geschiedenis lijkt zich te herhalen.
Feyenoord-supporter ben je niet altijd voor je lol, bleek woensdag maar weer. Terwijl de club goede zaken had kunnen doen en met één been al in de volgende ronde had kunnen staan, verliezen ze Kansloos met een hoofdletter K. Dan kunnen 'we' nog zo mooi van Benfica in Lissabon winnen, nu staan we weer met beide benen op de grond. Het gevoel van Ut Arad in 1970 all over. Of Stuttgart eind jaren 90, om er nog eens eentje bij te pakken. Van de hemel in de hel, en weer terug. ‘Het kan ook nooit eens normaal’.
En dat allemaal tegen een club waarvan ze écht niet hadden hoeven verliezen. De nummer 4 van Oostenrijk, met een waslijst aan blessures. Bijna een kopie van de wedstrijd tegen Ajax. Met onnodige, domme fouten help je de tegenstander in het zadel. Tegen Ajax al na 5 minuten, tegen Salzburg in de blessuretijd van de eerste helft. Allebei vervelende momenten, waardoor de tegenstander meteen een boost krijgt en Feyenoord juist lijkt te verstijven.
Bij tennis bestaat de term ‘unforced error’, oftewel een ongeforceerde fout. Dat is wanneer een speler de bal in het net of buiten de lijn slaat - en de andere speler dus een punt wint zonder er zelf iets voor te hoeven doen. Als bij voetbal de statistiek unforced errors zou bestaan, had Feyenoord ongetwijfeld dat lijstje aangevoerd. Tegen Ajax, tegen Salzburg en zelfs die ene goal van Almere City: allemaal doelpunten die je onnodig weggeeft. Net als eerder in het seizoen tegen bijvoorbeeld Willem II, NEC en FC Groningen. Doelpunten die makkelijk te voorkomen waren, als je een beetje je kop erbij houdt.
Anyway, na de zeperd tegen Salzburg gaat Feyenoord toch met een soort van goed gevoel de interlandbreak in. 3 punten in Almere, iets uitgelopen op Twente en iets ingelopen op Ajax. Na 7 wedstrijden in 23 dagen heeft Feyenoord het heus niet zo slecht gedaan. Al overheerst wel een beetje het chagrijn van die onnodige nederlagen. Of misschien ligt de lat wel te hoog. En al die blessures… tja. Daar hoef ik het hopelijk in de volgende column niet meer over te hebben.
Wouter
op en vervolgens op 'Zet op beginscherm'.