COLUMN | Ongenuanceerde schizofrenie
Oktober leek de maand waarin Feyenoord zichzelf echt ging vinden onder Brian Priske of hopeloos ten onder zou gaan. Met vijf overwinningen uit vijf wedstrijden, waarvan één een masterclass tegen Benfica, leek het team een flinke boost in vertrouwen te krijgen. Met de borst vooruit keek een groot deel van de supporters naar de Klassieker uit.
Die nederlaag tegen Ajax kwam weliswaar hard aan, maar liet ook zien dat Priske’s aanpak verder gaat dan de standaardtactiek. Waar Ajax in De Kuip nog leek te weten waar Feyenoord’s zwakke punten lagen, had Priske tegen AZ een antwoord klaar en zat Feyenoord in een ritme waarbij puntverlies eigenlijk geen moment dreigde. Steeds met nieuwe tactische omzettingen wist Feyenoord de wedstrijd naar zich toe trekken.
Priske toont zich geen eendimensionale coach die blijft vasthouden aan één systeem; hij lijkt juist bereid om de tactiek te verfijnen en in te spelen op de plannen van de tegenstanders. Hij laat Feyenoord flexibel opereren, wat niet alleen cruciaal bleek in wedstrijden zoals tegen AZ, maar ook voor de verdere ontwikkeling van het team. Er is een groeiende scherpte en een aanpassingsvermogen zichtbaar dat de blauwdruk van Priske als coach begint te onthullen.
Bovendien ziet het ernaar uit dat Feyenoord de komende tijd alleen maar sterker wordt. Met de aanstaande terugkeer van belangrijke spelers zoals Calvin Stengs, Gernot Trauner, Santiago Giménez, Ayase Ueda, Antoni Milambo, Quilindschy Hartman en Jordan Lotomba krijgt Priske straks weer de luxe van een brede selectie. Deze terugkerende spelers zijn niet alleen versterkingen; ze brengen verschillende kwaliteiten met zich mee die Feyenoord in staat stellen om op meerdere fronten sterker voor de dag te komen.
Ook zie je spelers weer beter worden en aanhaken zoals Luka Ivanušec, die na een aantal zwakkere momenten, steeds meer begint te spelen als de speler die het verschil kan maken in de aanval. Hij laat flitsen van zijn potentieel zien, en met de juiste begeleiding lijkt hij de creativiteit en dynamiek toe te voegen die Feyenoord in cruciale wedstrijden nodig heeft. De ontwikkeling van Nadje, Read en Osman verloopt ook gestaag.
Onder Priske’s leiding komt er een duidelijker beeld van wat deze ploeg in zich heeft. De coach bouwt nog steeds zijn een elftal dat, hoewel nog zoekende, steeds meer stappen maakt. En als alles meezit – zonder blessures of onnodige misstappen – dan ligt er een seizoen in het verschiet waarin Feyenoord echt voor de prijzen kan gaan. Voor nu mogen de supporters alvast dromen, maar zoals altijd in het voetbal: de volgende wedstrijd blijft bepalend. Want als Feyenoord onverhoopt verloren had tegen AZ lag de kop van Priske op het hakblok en terecht.
Het is deze ongenuanceerde schizofrenie die het voetbal zo fascinerend maakt. Elke wedstrijd is weer een nieuw hoofdstuk en de emoties van supporters bewegen mee met de prestaties op het veld. Voor Feyenoord en Brian Priske is het zaak om de positieve lijn van oktober door te trekken en de teleurstelling tegen Ajax achter zich te laten. PSV is niet onverslaanbaar, de deur naar de volgende ronde Champions League staat wagenwijd open en de competitie is nog lang.
Raymond Reageren