COLUMN | Ik begin mijn dag met de huddle
Boudewijn de Groot vroeg zich ooit af hoe sterk de eenzame fietser is, die kromgebogen over het stuur tegen de wind zichzelf een weg baant. Als Brian Priske een wielrenner zou zijn, zou hij iedere etappe winnen.
Na een moeizame start werd de Deense trainer verguisd en door sommigen zelfs al bij het grof vuil gezet. Na zeges op Girona, FC Twente, Go Ahead Eagles, Benfica en FC Utrecht heeft hij in recordtempo het sentiment veranderd, op een manier die volstrekt uniek is - en daarom enkel lof verdient.
Ga er maar aan staan. Feyenoord had net voor de komst van Priske zijn Messias uitgezwaaid. Terwijl een aantal sterkhouders in zijn kielzog vertrok, werd Priske vanaf dag één langs de meetlat gelegd. Alles wat de Deen anders deed dan Arne Slot, werd met argusogen beschouwd.
Door de media, maar nog gevaarlijker: ook door de eigen supporters. Zijn 'huddle' - de cirkel die spelers ook na slechte resultaten op het veld maakten om toegesproken te worden - werd belachelijk gemaakt en zijn 5-2-3-systeem onderuit gehaald. En waarom sprak hij niet het Nederlands dat ons was beloofd?
Voetbaltrainers zijn in de regel eigenwijs en lijden aan zelfoverschatting (of tenminste, dat willen ze je doen geloven). Priske zelf ging niet stoïcijns door. Toen hem werd gevraagd naar die voor calvinistisch Nederland gekke huddle, beet hij van zich af. Maar vooral toonde hij razendsnel aanpassingsvermogen.
Terwijl de supporters en pers alleen maar kritischer werden, legde Priske op de achtergrond de puzzel in elkaar. Nu de stukjes op tafel liggen, snoeit hij iedereen - ook mij - de mond. Feyenoord wint niet alleen, het spel is swingend en op momenten al beter dan het ooit was onder Slot, zoals in de wedstrijd tegen Benfica.
We kunnen het hebben over hoe Priske zijn poppetjes neerzet, maar wat vooral voor hem pleit is de manier hoe hij zijn hoofd koel heeft weten te houden in de opportunistische voetbalwereld.
Daarover gesproken, het is gevaarlijk om niet in het enthousiasme door te schieten. De Champions League lijkt een speeltuin en supporters tellen de achterstand op PSV. Maar als we woensdag plotseling verliezen van Ajax, ziet de wereld er weer heel anders uit. Priske zal nog wel wat stormen moeten doorstaan, maar daarbij kan hij voortaan op meer steun rekenen.
Priske ball maakt gelukkig. Het is daarom lastig om níét in de polonaise mee te lopen. Ik begin mijn dag inmiddels met een huddle.
Peter Reageren