COLUMN | Vooruitzien én Verzuimen
In mijn vorige column stelde ik de vraag: vooruitzien of verzuimen. Op 12 augustus leek het transferwindow al af te stevenen op exact het scenario waar we ons nu in bevinden. Met als toevoeging dat Lutsharel Geertruida voor een uitstekend bedrag de overstap maakte richting Leipzig. Ook toen was er nog geen spoor van een inkomende verdedigende middenvelder of rechtsbuiten.
De tijd heeft ons geleerd dat Feyenoord helemaal niet zo’n aantrekkelijke club is, zelfs niet voor spelers uit de Belgische of Oostenrijkse competitie. Ondanks de verworven Europese status wilde Club Brugge niet meewerken, zelfs niet toen nagenoeg de vraagprijs op tafel werd gelegd. Hetzelfde geldt voor RB Salzburg inzake Bidstrup. In plaats van het gewenste Danish Dynamite wist Feyenoord Inbeom(klinkt als Inbom) in te slaan.
Indirect heeft Feyenoord daarmee toch een rechtsbuiten aangeschaft, want Calvin Stengs kan zich nu volledig op die positie focussen, Hwang speelt immers als ‘8’ of ‘10’. Daarnaast zullen drie linksbuitens en drie centrum spitsen vechten om twee basisplaatsen voorin, hopelijk weet Priske dat te managen. Geertruida werd wel één op één vervangen, met Lotomba die wel met een snelheid werd aangetrokken dat een schaduwlijst moeilijk te ontkennen valt. Ook het aantrekken van Carranza, Gonzalez, Mitchell en Nadje doen vermoeden dat er wordt voorgesorteerd wordt op aankomende vertrekken. Toch valt dat tijdens een transferperiode maar moeilijk te relativeren, helemaal als er al sinds mei versterkingen aan de bovenkant beloofd worden. Zowel aan de supporters als aan de trainer.
Waar staat Feyenoord nu?
Dus waar staat dit Feyenoord nu? Zonder de kwaliteiten van Wieffer, Minteh en Geertruida ten opzichte van mei vorig jaar lijkt het elftal van Priske in eerste oogopslag minder kwaliteit te bevatten en bovendien minder in balans te zijn. Er zijn met ‘vijf uit drie’ op basis van de ranglijst even veel verliespunten na drie wedstrijden als het beste seizoen van Feyenoord van de afgelopen 40 jaar. PSV oogt daarentegen ook wankeler dan vorig jaar.
Al met al is vooral het blijven van veel sterkhouders van Feyenoord als de grootste ‘winst’ gepresenteerd. Hancko, Gimenez maar ook Stengs, Bijlow en Timber leken al met één been buiten de deur te staan. Een wassen neus want de gehele transfermarkt kwam amper op gang. De woorden van Te Kloese over de ‘mislukte’ transferperiode klonken vooral als een ingestudeerd praatje om een groter probleem te verbloemen. De Eredivisie is niet aantrekkelijk voor veel spelers, hooguit als korte tussenstap of als huurperiode. Daar gaat een TD weinig aan veranderen, lijkt de onderliggende boodschap.
Mislopen van kwaliteit
Het mislopen van Gil, Bidstrup, Rodriguez, Buonanotte, Skov Olsen, Traoré en Diao zullen niet volledig aan Te Kloese te verwijten zijn. Maar lijken steeds op eenzelfde manier te ontstaan en als je blijft doen wat je deed, krijg je wat je kreeg. Er moet weldegelijk iets veranderen in het aantrekken van spelers, een TD kan helpen, in plaats van iemand die ‘het erbij doet’. Er lopen namelijk nogal wat dossiers op bedrijfstechnisch vlak, waaronder het afkopen van de Vrienden van Feyenoord, de stadionkwestie en tal van andere zaken.
Om er een cliché bij te pakken, stilstand is achteruitgang. We zijn er nu in vier transferperiodes op rij niet duidelijk op vooruit gegaan na een transferperiode terwijl de concurrentie niet stil zit. Een gevaarlijke combinatie. Zeker als straks blijkt dat Brian Priske de groep niet mee krijgt in zijn visie. Daarbij zouden goede resultaten kunnen helpen, maar voorlopig zonder Stengs, Bueno, Hartman en mét Zerrouki, Ueda en Smal niet makkelijk zal worden.
Al met al geeft de transferperiode een dubbel gevoel. Iets wat wordt gesterkt door de extreem verdeelde meningen rondom het functioneren van Dennis te Kloese. Beloftes over kwaliteitsinjecties worden niet nagekomen, maar de redenen lijken dan weer gegrond. Daarnaast toont Feyenoord de grootste groei in de geschiedenis van de club. Het gaat niet slecht genoeg om kritisch te zijn en niet goed genoeg om écht te kunnen juichen. We zitten in een soort verwachtingslimbo, een verschrikkelijke plek. Want waar gaan we nu naartoe, we hebben aan de ene kant vooruitgezien door het aantrekken van spelers, maar ook verzuimd kwaliteit toe te voegen. Laten we er maar het beste van hopen, meer kunnen we ook niet.
Raymond Reageren