COLUMN | Als ik later groot ben, wil ik Thomas Beelen zijn
Steeds meer jongeren hebben last van mentale klachten en ervaren stress. Regelmatig worden grote uitdagingen uit de weg gegaan uit angst om te falen. Dat het slechts gaat om een algemeen beeld dat niet op het individu te projecteren valt, werd afgelopen week bevestigd door Thomas Beelen (22).
Het is niet niets om als jonge, relatief onervaren voetballer het Stadio Olimpico in Rome te betreden. En al helemaal niet een uitverkocht Stadio Olimpico, gevuld met AS Roma-supporters, die hartstochtelijk het prachtige ‘Roma Roma’ van Antonello Venditti meezingen. Voor Thomas Beelen was dat het decorum van zijn eerste grote Europese uitwedstrijd.
En geen groepsduel waar het ‘slechts’ gaat om de punten, maar een echte do or die-wedstrijd. Zijn directe tegenstander? De Belg Romelu Lukaku, die zo sterk is dat voor de heenwedstrijd in Rotterdam, zijn armen bij het hokje van de marechaussee een eigen paspoort moesten tonen.
Ga er maar aan staan. Twee jaar geleden dacht Thomas Beelen - geboren in het bescheiden Kampen en destijds in dienst van het nabijgelegen PEC Zwolle - na om het profvoetbal vaarwel te zeggen. Mogelijk speelde hij dan nu niet onder Arne Slot, maar bij DOS onder Jaap Stam.
Die horror bleef hem bespaard. Beelen maakte in korte tijd furore bij PEC en promoveerde naar de Eredivisie. Deze zomer liet hij Eindhoven links liggen voor Rotterdam. Waar in de winter nog de geruchten klonken dat Feyenoord een Braziliaan wilde kopen om de concurrentiestrijd met Gernot Trauner aan te gaan, lijkt de stoïcijnse Thomas Beelen nu het grote gevaar voor Trauner.
In Rome at Beelen geen pasta of pizza, maar Romelu Lukaku. De cijfers na 120 (!) minuten voetballen: nul duels verloren, nul overtredingen gemaakt, duizenden supportersharten veroverd. In de voetbalmedia werd zijn optreden meer dan eens beloond met het cijfer 8 of hoger.
Een paar dagen later mocht Beelen weer de wei in. Die ‘wei’ kan vrij letterlijk genomen worden. De grote tribunes van Olimpico waren veranderd in de rijen stoeltjes van Almere City. Hier voor de aftrap geen Antonello Venditti, maar MITS Mitchell.
Feyenoord speelde een gezapige wedstrijd, een klassieke ‘na een Europese wedstrijd-wedstrijd’. Het was plichtmatig, in het gunstigste geval betrouwbaar. Geen verrassing dus dat opnieuw Thomas Beelen bij de uitblinkers behoorde, voor zover die er echt waren. Snel, een goede tackle, slim; Thomas Beelen is nu al een rots in de branding.
Ik ben groot fan van Gernot Trauner. De Oostenrijker werd tijdens de vorige ontmoeting met AS Roma volledig ten onrechte afgeschreven door een deel van de supporters. Niet alleen verdedigend is Trauner (nog altijd) solide, met de bal aan de voet weet hij het voetbal van achteruit vorm te geven.
Dat er geen goed argument is te bedenken om Thomas Beelen op dit moment uit de basisopstelling van Feyenoord te halen, is daarom een gigantisch compliment. Waar Feyenoord eerder met succes Mats Wieffer oppikte op het tweede niveau, heeft de scouting opnieuw laten zien dat je niet altijd over de grens hoeft te kijken op zoek naar een goede speler.
Toen ik Beelen zag voetballen in Rome, dacht ik: met die zelfverzekerdheid wil ik later ook door het leven gaan. Een paar tellen later bedacht ik me dat Beelen een aantal jaar jonger is dan ik. Ik troost me maar met de gedachte dat Antonello Venditti het clublied van AS Roma pas op 34-jarige leeftijd schreef.
Peter Reageren