COLUMN | Als koploper februari in

Dingen die nooit wennen als Feyenoordsupporter: van tevoren tekenen voor een punt, maar na afloop van de wedstrijd balen omdat ‘er meer in had gezeten’. Hoe vaak we dat niet tegen Ajax of PSV hebben gehad. En gisteren ook weer tegen FC Twente. Er stond een goed, georganiseerd Feyenoord op het veld, dat de Tukkers gewoon vergat over de knie te leggen. Waar je zelf de kansen op 0-2 laat liggen, scoorden zij uit het niets de 1-1. Misschien over de hele wedstrijd gezien wel een terechte uitslag. Twee ploegen die willen winnen, niemand deed echt onder voor de ander. Maar dan toch blijft het gevoel knagen dat je had kunnen – nee, móeten - winnen. De afgelopen week heb ik weer vol verbazing op Twitter gelezen hoe de fantastische supporters van NEC ‘de baas waren’ in de Kuip. Daar waar hun ploeg verloor, wonnen zij ‘de vocale strijd’ en kregen ze het Legioen stil. Lekker gedaan jongens en meisjes, willen jullie nu een sticker? Ik had mijn column van vorig jaar tegen NEC bijna kunnen copy-pasten. Ze zijn nogal geobsedeerd met lawaai maken en dan heel hard roepen: Ha! Wat een nepsupporters zijn jullie, wij zijn tenminste 90 minuten lang aan het zingen geweest! Lekker puh. De Kuip zucht, vloekt, piept en kraakt. De Kuip heeft geen capo, luidsprekers of trommels. En als het team het nodig heeft, dan ontstaat er een orkaan van geluid. Het Legioen reageert op wat er op het veld gebeurt. Niet op een bivakmuts met een microfoon. En de liedjes die we zingen, hebben unieke teksten. Als je 90 minuten lang op een trommel staat te rossen en met zijn allen dertien in een dozijn jalala-liedjes staat te blèren en daar gelukkig van wordt? Vooral doen, maar ons niet bellen. Hoe dan ook! Feit blijft dat we de maand januari hebben overleefd. Wat heet, overmorgen is het februari en we staan nog steeds bovenaan. Met dank ook aan de concurrenten, die zelf ook de nodige punten hebben laten liggen. Maar vooral dankzij onszelf: we hebben geen wedstrijd verloren in januari. En met dat loodzware programma hadden we dit misschien niet helemaal aan zien komen. Op naar zondag! Wouter