COLUMN | Met beide benen op de grond

Even dacht ik: hij flikt het weer. Toen Dessers in het zijnet schoot, vlak voor het einde van de wedstrijd. Maar niet alles wat Cyriel aanraakt verandert in goud. Maar goed, dat geeft ook niet. Wij zijn nou eenmaal Feyenoord, en Dessers is geen pak ‘m beet Ronaldo. Je gaat er ook bijna aan wennen: ‘Komt goed, we hebben Dessers nog!’ En op het moment dat ‘mister 90+2’ erin komt ga je het bijna zelf geloven dat je de wedstrijd gaat winnen. Ik zat op het puntje van de bank tevergeefs te wachten op de 0-1. Maar helaas, ik ben weer even terug op aarde. En Dessers ook. Ik ben trouwens ook nog steeds die mispeer tegen RKC (2-2) niet vergeten, toen hij vlak voor tijd de 3-2 op zijn schoen had maar 5 meter over schoot. Op zich mogen we ook niet klagen hoor. Normaal gesproken had ik redelijk kunnen leven met een gelijkspel in Enschede. Helemaal als je 2,5 dag daarvoor nog een pittige wedstrijd in de Praagse vrieskou hebt gespeeld. Hoe vaak hebben we Feyenoord niet onderuit zien gaan, of op zijn minst matig voor de dag zien komen in een Europese week? Nu speelden ze zeker niet onaardig en met een meetje mazzel won je nog ook. En dat bij FC Twente. Zou niet de eerste keer zijn dat we daar klop krijgen. Ik vind het voorlopig even prima, het tempert in ieder geval weer de verwachtingen. Een week geleden waren we ineens kampioenskandidaat in de media en nu staan we ‘gewoon’ weer derde. Wie weet staan we woensdag tweede, een puntje achter de koploper. Zijn we volgende week ineens weer wél kampioenskandidaat. Eerst maar eens winnen, dan zien we wel weer verder. Wouter