COLUMN | Diamanten

Het is weer interlandweekend. Na een periode van totale desinteresse gloort er een beetje hoop aan de horizon. Louis van Gaal is namelijk bondscoach en als hij een werkend paar ogen heeft, staan er tegen Turkije twee Feyenoorders op het veld in de vorm van Justin Bijlow en Tyrell Malacia. Dat Malacia zichzelf international van Oranje mag noemen hadden velen van ons al verwacht toen hij zijn debuut maakte tegen Napoli. Hij speelde direct een foutloze wedstrijd en er werd hardop nagedacht over het feit dat we net een linksback van 6.5 miljoen euro hadden gekocht. Eentje die in de 3,5 jaar erna ruim 50% van de mogelijke wedstrijden niet beschikbaar was. Het geeft te denken waar Malacia had gestaan, had hij niet steeds uit het elftal verdwenen. Maar goed, “als” daar kopen we niets voor. Niks ten nadele van Haps overigens, ik geloof dat hij zich altijd naar zijn volle vermogen voor ons heeft ingezet. Het was alleen een mismatch net als wel meer aankopen na het kampioenschap. Eén van de vele prijzen die het nalatenschap zijn van Martin van Geel. Op veel manieren wordt onze huidige situatie vergeleken met het moment dat Van Geel net binnenstapte bij de club. Nieuwe trainer, geen geld en een aantal grootverdieners die transfervrij of voor weinig geld moesten vertrekken. Maar eigenlijk slaat die vergelijking kant nog wal, wanneer alleen al wordt gekeken naar het verschil in niveau van de Eredivisie. Tel daar bij op dat het overgrote deel van de selectie uit spelers uit de eigen jeugdopleiding bestond, nadat net de drie grootste talenten waren verkocht. Een luxe waar Arnesen iets minder op kan leunen. Bovendien komt de ploeg uit in de Conference League, waardoor een kwalitatief brede selectie een vereiste is. Van Geel kreeg het voor elkaar in zijn eerste seizoen met één transfervrije speler en twee huurlingen aan basisspelers een competitieve selectie te formeren. Razend knap maar simpelweg uitgesloten in het huidige voetbalklimaat. Daarom moeten we stoppen met die vergelijkingen. En omarmen dat we echt opnieuw zijn begonnen. En dat ondanks dat de basis bijzonder sterk is, we echt geen tweede worden, het is zelfs heel goed mogelijk dat we dit seizoen op plek vier tot zes eindigen. Kijk alleen al naar de hoeveelheid contractspelers die vertrokken, 21 selectiespelers en 7 spelers van Feyenoord Onder 21. Daarvoor zijn vijf à zes basismateriaal spelers teruggekomen. De contracten van groeibriljanten Kökcü, Geertruida, Malacia en Bijlow zijn langdurig, met Pedersen en Sinisterra hebben we twee diamanten die international zijn en langdurig vastliggen. Als Senesi zijn contract nu ook nog even verlengd, hebben we in potentie helemaal een enorme smak kapitaal op het veld staan. Daarnaast hebben we een positieve, aanvallend ingestelde, zeer welbespraakte trainer die spelers beter lijkt te maken. Een luxe die we ook al jaren niet gekend hebben. Het zorgt ervoor dat ik steeds trotser word op mijn club en de nederlagen minder pijn doen. We zijn duidelijk de club in opbouw, zoals vele jaren. Maar het moment lijkt eindelijk zo ver dat het plan dat gevormd is, de club ook daadwerkelijk verder gaat helpen. De druk op Slot en de spelers zal enorm zijn en bij een club als Feyenoord moet dat ook. Maar ja, diamanten worden nu eenmaal onder druk gevormd. [i]Raymond[/i]