COLUMN | Teleurstellingen creëren we nu vooral zelf

Geen club in Europa lijdt meer onder een irreëel verwachtingspatroon dan Feyenoord. Het gaat de Rotterdammers sportief voor de wind, maar het cynisme uit de eigen achterban is groter dan euforie over de resultaten van de afgelopen twaalf maanden. Waarom snijden we onszelf toch altijd in de vingers? Nu Feyenoord drie wedstrijden op rij heeft gewonnen in een week tijd, heerst weer het optimisme. Maar laat je geen zand in de ogen strooien: de wind kan in Rotterdam ontzettend snel draaien. Na de gelijkspelen tegen Sparta en RKC en de nederlaag tegen Wolfsberger in de Europa League, was de teleurstelling groot. Hier en daar was er zelfs voorzichtig wat kritiek te horen in de richting van Dick Advocaat. Begrijp me niet verkeerd: Feyenoord hoort te winnen van bovenstaande clubs en kritiek is meer dan gezond. Het is zelfs evident bij een club van het formaat Feyenoord. Er is alleen wel een grote ‘maar’. De spoeling is ontzettend dun. Feyenoord zal daarom, waarschijnlijk, wisselvallig blijven dit seizoen, omdat het nu eenmaal lastig is te presteren wanneer er veel veranderingen zijn binnen een elftal. Dat heeft vrij weinig te maken met de kwaliteiten van Advocaat. Maar nog veel belangrijker is de achterliggende reden van die kleine selectie. In het huidige voetbal is geld niet alles, maar wel verdomde belangrijk. De schatkist in Rotterdam is niet zo diep als die in Eindhoven en zeker niet als die in Amsterdam. Het is dus praktisch onmogelijk voor Feyenoord om een selectie op touw te krijgen die én kwalitatief én kwantitatief net zo goed is als die van de traditionele concurrentie. Wat cijfers: Feyenoord heeft een eigen vermogen van 18,6 miljoen euro. Bij PSV staat de teller op veertig miljoen euro en in Amsterdam - niet schrikken - is het eigen vermogen 228,2 miljoen euro. Ook de omzet van Feyenoord is met 70,8 miljoen euro lager dan dat van PSV (75 miljoen euro) en Ajax (162,3 miljoen euro). Het Maasgebouw probeert dat gat te dichten - en dat lukt aardig, de selectiewaarde blijft stijgen - maar het kost tijd. Om het anders te formuleren: als Ajax geen kampioen wordt, is dat een schande. En áls het dan niet gebeurt, hoort PSV de Amsterdammers van de troon te stoten. Als Feyenoord kampioen wordt, is dat waanzinnig knap. Zo liggen nu de verhoudingen. Nu is het waar dat voetbal niet op papier wordt gespeeld en Ajax wel heel veel geld heeft, maar niet zomaar iedereen naar de Eredivisie kan halen. Feit blijft dat de Amsterdammers deze zomer zonder problemen meer dan tien miljoen neerlegden voor één speler, waar Feyenoord voor alle aankopen samen nog niet eens een kwart van dat bedrag uitgaf. Nog wat perspectief: PSV betaalde zo'n acht miljoen euro voor een linksback. En toch is Feyenoord sinds de komst van Dick Advocaat met een redelijke afstand de best presterende club van Nederland. Daar zit ook de crux: aan de ene kant wekt dat verwachtingen en aan de andere kant zorgt het voor teleurstelling wanneer het even minder gaat. Zeker in combinatie met die eeuwige hunkering naar succes bij het Legioen (en het liefst met goed voetbal). Een erfenis van - op wat uitschieters na - vervlogen tijden. Teleurstelling creëren we daarom vooral zelf. We zijn zo verknocht dat we een minder resultaat maar lastig kunnen slikken. Maar misschien wordt het tijd dat we eens beseffen waar we staan en hardop zeggen: zoals het nu gaat, gaat het gaat goed. Peter