COLUMN | Frustratie en een klein beetje ontlading

Het was de afgelopen weken geen pretje om een Feyenoorder te zijn. In de deze barre, grauwe tijden zijn de zondagmiddag of donderdagavond vooraf een lichtpuntje in de agenda. Op het moment suprême valt het de laatste weken altijd vies tegen. Bloedeloze gelijke spelen, worden afgewisseld met een kansloze Europese nederlaag. Ik dacht gisteren na het sporten nog even snel te gaan douchen, zodat ik fris achter de beeldbuis kon kruipen. Helaas was ik drie minuten te laat en hoorde ik de bovenburen schelden en stampen. Dit klonk niet als gejuich, en na een snelle check op FOX Sports kon ook ik een serie vloeken niet onderdrukken. Alweer binnen no-time een penalty tegen, hoe krijgen ze het voor elkaar?! De gedachte die ik tegen de Oostenrijkers had; het is nog vroeg en het kan nog makkelijk, kreeg ik nu niet in mijn hoofd geprent. Zeker niet toen de spaarzame kansen in de eerste helft om zeep werden geholpen, je beste speler geblesseerd uitviel en kort na de gelijkmaker, de Leeuw de bal van 40 meter binnen ramden. Wie moest in hemelsnaam een doelpunt gaan maken? Gelukkig was daar oudgediende Toornstra, die altijd boven komt drijven als je het niet meer verwacht. De tweede helft was weer één grote bron van ergernis, wij hadden hele wilde spelers voorin, maar zeker geen leeuwen. Kan Van Persie misschien een paar extra spitsentrainingen geven? Het lijkt namelijk wel of iedereen bij Feyenoord een waas voor zijn ogen krijgt, zodra het doel in beeld komt. Overigens zit daar ook een positief punt in. De prestaties en wildheid van Linssen zijn de laatste weken niet onopgemerkt gebleven en er zijn twee geïnteresseerde partijen; Blijdorp en de Beekse Bergen hebben bij Arnesen geïnformeerd. Ik zou zelf voor Beekse Bergen gaan, daar is wat meer ruimte. Zo de frustratie is er wel een beetje van afgeschreven en zo verliep de wedstrijd gisteren eigenlijk ook. Als afsluiting, en ik hoop definitieve, van alle misère van de laatste weken dook Bannis op. In de 94e minuut tegen Emmen en ik kan mij niet heugen zo’n blijdschap en ontlading in mijn lijf te hebben gevoeld sinds het begin van dat Corona gelazer. En ook al zag je geen exploderend uitvak voor de extra kippenvel beleving, deze goal gaf zo veel ontlading en voldoening dat even niets er meer toe deed. En dat is ook Feyenoord. Klagen, schelden, cynisch zijn, maar zo blij zijn als een kind bij een winnende goal in de laatste minuut tegen Emmen. Drie punten staan we maar achter, zowel in de eredivisie als in de Europa League. Bannis bedankt, ik kan weer hopen! Remi