COLUMN | Waar zijn onze gifkikkers heen?

We zijn weer even terug op aarde. Twee weken geleden stonden we fier bovenaan na één goede wedstrijd, tegen Willem II. De ploeg van een naïeve coach liep met aanvallende intenties zo in het Rotterdamse mes. Die wedstrijd zal Fraser goed bestudeerd hebben, want door het opstellen van vijf verdedigers werd Feyenoord op zondagmiddag geen moment écht gevaarlijk. Een totale off-day, met slechts één schot op doel. Een bittere pil na een waardeloze week interlandvoetbal. Een week waarin Frank de Boer in de belangrijke wedstrijden onze sterspeler Berghuis vakkundig negeerde. Het was een bizarre gewaarwording, het hele land leek moord en brand te schreeuwen om een speler van Feyenoord. Diezelfde speler gaf tegen Sparta niet thuis. En met hem nog zeker zes spelers. Gezapig en gelaten ondergingen de mannen van Zuid het felle verdedigen van de Spangenaren. Het spelbeeld van de wedstrijd was daarom nog wel het meest frustrerende. Er was maar één ploeg die speelde met passie en dat was Sparta. Ik verwachtte dan ook een furieuze Berghuis, of Advocaat, maar niets bleek minder waar. Bijna lachend stond Advocaat Fresia van Fox te woord. De normaal gesproken altijd kritische coach “Kon zelfs wel leven met een 1-1.” De oefenmeester zag zijn team na de wedstrijden tegen ADO en Willem II een bijna schizofrene 90 minuten tegen Sparta afwerken. Het leek wel weer een typische masterclass verwachtingen temperen van Advocaat. De gelouterde trainer zag dat zijn team niks klaarspeelde en leek dat normaal te vinden. “We hebben nog steeds niet verloren en ze moeten niet denken dat wij iedere wedstrijd gaan winnen.” Een harde boodschap van een coach die heel goed weet dat zijn huidige basiself creativiteit mist. Zeker als zijn sterspeler uit de wedstrijd wordt gespeeld. Gelukkig komt dan altijd nog de immer kritische Berghuis aan het woord. De aanvoerder zet zijn ploeg geregeld op hun plek. Dat kwam hem ook op kritiek te staan van Advocaat, maar Steven kennende trekt hij zich daar niks van aan. Zou je denken. Voor de NOS stond Berghuis echter poeslief: “Kan gebeuren, dat is voetbal.” De aanvoerder vond de eerste helft nog ‘aanvaardbaar’, een niveau dat ik niet gezien heb. Die gelatenheid staat hem niet, ik had juist een getergde Berghuis verwacht. Het gif lijkt wel even verdwenen. Terwijl het juist dat gif was waardoor alle Feyenoorders in de transferperiode hun hart vasthielden. Berghuis oogde aangeslagen. Heeft hij soms spijt van een langer verblijf, of is hij teleurgesteld door de laatste interlandperiode. Gelukkig kan Steven donderdag alweer laten zien dat het allemaal de waan van de dag was. Want na bijna twee Feyenoordloze weken mogen we zeven keer in 3 weken onze jongens aanschouwen. En wat hopen we dat het gif dan weer is teruggekeerd in de ploeg en niet in de voor Feyenoord zo bekende beker… [i]Raymond[/i]