COLUMN | We mogen weer! Soort van...

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een column voor Fr-Fans heb geschreven. Het is ook alweer een tijdje geleden dat ik in de Kuip ben geweest - en velen met mij. 8 maart om precies te zijn, Feyenoord-Willem II. Normaal gesproken een wedstrijd en een datum om snel te vergeten - maar nu is hij me goed bijgebleven. Een zakelijke overwinning, na iets meer dan een half uur was het al gespeeld. Geen sfeer om over naar huis te schrijven, de rest van de wedstrijd stonden we zoals gewoonlijk een beetje te ouwehoeren op ons vaste stekkie: de trap op vak JJ. Geintjes maken over corona en de 7-1 overwinning op NAC een paar dagen eerder. Hoe belachelijk druk die halve finale was en hoe lang we wel niet buiten stonden te verzuipen in de regen. Al een discussie voeren over de bekerfinale tegen Utrecht en hoe we hiervoor kaarten konden regelen. Maar het ging vooral over waar we voor de volgende thuiswedstrijd, op 22 maart, bier zouden gaan drinken en hoe laat we af zouden spreken. Zondag 22 maart 2020, de dag die al ergens in juni of juli 2019 rood omcirkeld in de agenda stond: de dag van De Klassieker. Het mocht niet zo zijn. Er is al meer dan genoeg gezegd en geschreven over het schrappen van de competitie, inmiddels lijkt dat ook alweer een eeuwigheid geleden. In eerste instantie stond ik erachter, ik zag het namelijk absoluut niet zitten om een beetje op tv naar wedstrijden in lege stadions te zitten kijken. En bovendien oneerlijk, tegen Ajax speel je in een volle Kuip met 45.000 schreeuwende supporters ietsje anders dan in een lege, galmende Kuip. Terwijl ‘hunnie’ een paar maanden daarvoor wél in een volle Arena tegen ons mochten spelen. Maar toch… Toen begon de Bundesliga weer. En de Premier League. Oh krijg nou wat, mooie banners en spandoeken, stadiongeluid… Als je gauw kijkt lijkt het net of er publiek zit. In Italië, Frankrijk en Portugal gingen ze ook zelfs weer ballen - landen waar corona een stuk harder om zich heen sloeg dan in Nederland. Heel even had ik er de pest over in dat de KNVB en de Nederlandse overheid zo snel en resoluut de stekker eruit hadden getrokken. En achteraf is het misschien wrang dat de competitie niet is uitgespeeld (al zullen ze daar bij ADO anders over denken), maar ik denk nog steeds dat het de beste beslissing is geweest. De lol was er sowieso behoorlijk vanaf met dat hele virus. En ik had ook zeker niet de illusie dat Feyenoord in negen wedstrijden het gat van zes punten met AZ en Ajax had kunnen dichten én er overheen was gegaan. Maar goed, we zullen het nooit weten. Toen vorige week mijn nieuwe seizoenkaart op de mat viel ging het meteen weer kriebelen. Maar toen kwam ook gelijk het besef: hoe dan?! Ik wil gewoon handen geven als ik het stadion binnen kom, kunnen juichen, schreeuwen naar de scheids, high-fiven met mijn buurman, meezingen met de buschauffeurs van mijn part… Zolang dat niet mag en kan hoeft het van mij ook niet - dan maar thuis op de bank. In gedachten ben ik de afgelopen maanden al tig keer die ellenlange trap opgelopen en heb ik in de rij gestaan voor een biertje en een lauwe kroket. Er ligt nog steeds een handvol muntjes in de keukenla, tegen beter weten in houd ik ze daar nog maar even. [i]Wouter[/i]