Sinisterra: 'Lange weg te gaan, maar voel me goed en sterk'

Vrijwel iedereen heeft thuis een fysieke herinnering aan zijn werkomgeving, zo ook de spelers van Feyenoord 1. Voor het nieuwe Feyenoord Magazine, dat deze week verschijnt, kozen vijf van hen in de huidige voetballoze periode hun waardevolste Feyenoord-voorwerp in huis, onder wie Luis Sinisterra. Sinisterra: ‘In de hal bij de ingang van mijn appartement heb ik een plekje ingericht voor prijzen. Daar staan ook de drie awards voor Speler van de Maand die ik in september, oktober en november kreeg uitgereikt. Zo zie ik ze altijd als ik thuiskom, maar ook als ik op weg ga naar de club. Dat doet me aan goede tijden denken. Ik weet dat het cijfer 12 voor het legioen staat, voor de supporters. Het doet me heel veel dat juist zij me gekozen hebben tot Speler van de Maand. Dat ze blij zijn met de manier waarop ik dit seizoen heb gespeeld. Die persoonlijk waardering is zo belangrijk voor een voetballer. Maar natuurlijk ben ik ook mijn medespelers dankbaar. Want zonder hen had ik die prijzen nooit gewonnen.’ ‘Het contrast met vorig seizoen kon bijna niet groter zijn, dat klopt. Van niet spelen naar altijd spelen. Met goede acties van waarde zijn voor Feyenoord, ik ben er erg trots op. Het maakte het misschien wel moeilijker te accepteren dat ik tegen Zwolle zo ernstig geblesseerd raakte. Het was echt een zware klap, want het ging juist zó goed. Mijn ploeggenoten en de technische staf hebben me enorm gesteund in die moeilijke periode. Inmiddels heb ik dat rotgevoel helemaal achter me kunnen laten. Ik ben enorm gefocust op werken aan mijn herstel. En dat gaat daardoor ook heel voorspoedig.’ ‘De verwachting was dat ik héél veel duels zou gaan missen. De wedstrijden met Feyenoord natuurlijk, maar ook de Copa America in Argentinië en Colombia. Maar door het virus en het opschorten van de competitie heb ik nu zelfs maar vier wedstrijden gemist. Het is wrang, maar ik haal dus wel een klein voordeeltje uit deze nare situatie. Volgend jaar zou ik er wel bij moeten kunnen zijn en dat is een mooi vooruitzicht.’ ‘Eigenlijk zou ik voor een groot deel thuis in Colombia gaan revalideren, dicht bij mijn familie. Maar door het virus ben ik noodgedwongen hier gebleven, samen met mijn moeder. Het is onmogelijk nu terug te gaan. De situatie is daar weliswaar nu minder erg dan hier in Europa, maar alles ligt ook stil. Dat ik hier moet blijven, pakt eigenlijk heel goed uit. Ik ben alweer zo veel verder dan ik had kunnen denken. Ik mag alweer voorzichtig met een bal aan de gang en dat doet me veel goed. Het was echt moeilijk om van de bal af te moeten blijven. In december hoop ik weer op het veld te kunnen staan. En anders in de voorbereiding na de winterstop. Ik ga er zeker geen druk op leggen, want ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik voel me heel goed en sterk.’ ‘Door mijn revalidatie heb ik een heel strak ritme. Ik sta op, ontbijt en begin met een kleine training in huis. Dan is het rust, lunch en daarna ga ik voor de tweede sessie van de dag naar 1908, dan ijzen en dan Netflix, gamen of bellen met Colombia. En dat dan elke dag opnieuw. Bijna alles doe ik samen met fysiotherapeut Leigh Egger. Totdat de trainingen weer begonnen, waren we lange tijd de enige twee op 1908. Als je zo intensief samenwerkt en allebei ver van huis bent, word je vanzelf vrienden. Leigh steunt me heel erg en werkt keihard. Dat maakt het voor mij ook makkelijker om heel hard te werken. Hij vertelt me ook wat voor maatregelen er afgekondigd worden en zo, want zijn Nederlands is beter dan het mijne. Daarnaast krijgen we berichten van de club en volg ik de media zo goed mogelijk. Zo blijf ik op de hoogte.’ Lees meer in het nieuwe Feyenoord Magazine, dat deze week op de mat valt bij alle leden van Het Legioen. In het blad vind je verder een terugblik op het afgelopen seizoen en is veel aandacht voor de Europacup van 1970, met onder meer een interview met Willem van Hanegem. Ook vijf keer per seizoen Feyenoord Magazine ontvangen? Sluit je dan aan bij Het Legioen via www.hetlegioen.nl.