Tijdens de voetballoze periode belt Feyenoord.nl elke week met een bekende of minder bekende Feyenoorder. Deze keer: Peter Houtman, die vandaag precies 36 jaar geleden het winnende doelpunt maakte in de bekerfinale van 1984 tegen Fortuna Sittard.
Je bent deze week twee keer met de Feyenoord-bus op pad geweest om de ‘aanvoerders van de samenleving’ te verrassen. Hoe was dat?[/b]
‘Heel bijzonder om mee te maken. Op dinsdag en vrijdag zijn Ben Wijnstekers en ik kriskras met de spelersbus door het land getrokken om de helden van deze tijd in het zonnetje te zetten. Dat waren zeer geslaagde bezoekjes, waarbij we vele leuke reacties hebben mogen ontvangen. Dat vind ik zelf ook zo mooi aan deze actie: we kunnen als Feyenoorders mensen blij maken, zoals ik dat zelf in mijn tijd als prof ook deed door op het veld te scoren. Dit keer ging het om de mensen die met name in de huidige coronacrisis naar voren treden, dat overstijgt op dit moment voor velen ook het gemis van bijvoorbeeld het voetbal. Uiteindelijk staat voor iedereen gezondheid voorop.’
Het is vandaag precies 36 jaar geleden dat je zelf op een andere manier belangrijk was voor Feyenoord, door als invaller te scoren in de bekerfinale tegen Fortuna Sittard.
‘Ik was die wedstrijd eigenlijk niet fit om te spelen, vanwege een flinke enkelblessure. Dat was verschrikkelijke pech. Ik was eigenlijk nooit geblesseerd, alleen uitgerekend voor die bekerfinale wel.’
In jouw plaats speelde Willy Carbo in de spits.
‘Klopt, en ik begon op de bank, want ik wilde er ondanks die blessure per se bij zijn. Vanaf de bank zag ik dat we nauwelijks kansen creëerden, terwijl we eerder in het seizoen in de competitie nog twee keer veel te sterk waren geweest voor Fortuna. Uiteindelijk kwam de nood aan de man en besloot de trainer, Thijs Libregts, toch om mij erin te brengen. Ik scoorde vervolgens direct met een van mijn eerste balcontacten.’
Het was een bijzonder doelpunt.
‘Dat was het zeker. Er kwam een voorzet van Ruud Gullit, waarna de keeper van Fortuna in botsing kwam met een ploeggenoot. Ik kwam er zelf tussen en kon de bal met mijn hoofd raken, maar de enige mogelijkheid die ik had was om de bal omhoog te koppen. Ik was daarna de eerste van de drie die opstond en rende op het doel af, terwijl de bal vlak voor de doellijn naar beneden viel. Veel mensen denken nog altijd dat ik die bal toen met mijn zaakie heb gemaakt. Dat leek ook zo, maar in werkelijkheid schampte ik die bal met mijn hoofd.’
Zeker weten?
‘Absoluut. Technisch gezien was het zelfs een van de moeilijkere goals die ik in mijn carrière heb gemaakt, want als je zo’n bal verkeerd raakt, kop je over. Gelukkig wist ik mijn hoofd koel te houden. Het doelpunt was vervolgens genoeg voor de overwinning.’