'Als voetballer moet je dat kunnen, ook zonder bal'

Tijdens de voetballoze periode belt Feyenoord.nl elke week met een bekende of minder bekende Feyenoorder. Deze keer: Eddy Pieters Graafland, de voormalig keeper die vandaag precies 57 jaar geleden het doel van Feyenoord verdedigde in het thuisduel met Benfica in de halve finale van het Europacup-toernooi van seizoen 1962-1963. Hoe gaat het met u? Pieters Graafland: ‘Het gaat prima, ik voel me goed, heb geen klachten. Samen met mijn vrouw maak ik elke dag een ommetje, dat is vaste prik. Het is belangrijk om een beetje in beweging te blijven. Zeker nu het weer wat beter wordt, is dat heerlijk.’ Het is vandaag precies 57 jaar geleden dat Feyenoord de thuiswedstrijd tegen Benfica speelde, die in 0-0 eindigde. Wat weet u nog van die wedstrijd? ‘Van de wedstrijd zelf kan ik me nauwelijks nog iets voor de geest halen. Ik weet wel dat Eusebio meedeed bij Benfica, net zoals José Augusto en keeper Costa Pereira. Prachtige namen, die mannetjes zijn me wel bijgebleven. Benfica was in die periode een toonaangevende club in Europa, ze hadden een geweldig elftal.’ Hoe benaderde Feyenoord de ontmoeting met dat team? ‘We hadden voor niemand ontzag, we keken er vooral heel erg naar uit om tegen clubs van dit kaliber te spelen. Je was benieuwd hoe het zou aflopen: zouden we tegen zo’n team op kunnen, of zouden we worden ingemaakt? Je kon toen natuurlijk nog niet al het buitenlandse voetbal op televisie volgen, maar wij kregen van de trainer alles mee over de tegenstander, wisten waar we op moesten letten.’ Kon u achteraf leven met een doelpuntloos gelijkspel in eigen huis? ‘Als keeper ben je altijd tevreden als je geen doelpunt tegen hebt gekregen. Die 0-0 was een prestatie van het hele team, ongetwijfeld zal ik daar als keeper ook aan hebben bijgedragen. De mensen in het stadion hebben genoten toen.’ Had u daarna vertrouwen in de return in Lissabon, die een maand later werd gespeeld? ‘We keken er naar uit om naar Portugal te gaan, kenden ook toen geen angst. Benfica had een goede ploeg, maar wij hadden zelf ook een fantastisch elftal. De saamhorigheid onderling was enorm, dat maakte ons nog sterker. We wisten alleen ook dat zeker in grote wedstrijden de thuisploeg in principe net tien procent meer kan leveren dan de tegenstander.’ Die wedstrijd is historisch geworden vanwege de duizenden supporters die naar Portugal reisden om Feyenoord te steunen. Uiteindelijk won Benfica met 3-1. ‘Wij konden ermee leven dat het daar eindigde voor ons. Benfica was net iets verder dan wij, had internationaal meer routine. De 0-0 in De Kuip was aardig, maar het was uiteindelijk niet genoeg om een ronde verder te komen.’ Voor Feyenoord was de halve finale tegen Benfica de opmaat voor meer Europees succes, met als hoogtepunt de winst van de Europacup in 1970. ‘Dat is natuurlijk een mijlpaal geweest, niet alleen in mijn eigen leven, maar ook in de historie van de club. Als ik mijn eigen berichten uit die tijd nu doorlees, besef ik wel dat ik in mijn voetballeven dingen heb meegemaakt die absoluut top waren, of het nu bij Feyenoord of in Oranje was. Ik vond het prachtig om in een elftal de rots in de branding te zijn, mezelf waar te maken.’ Mist u het voetbal in deze periode? ‘Het is volledig begrijpelijk dat alles stilligt, op dit moment zijn er belangrijkere zaken dan voetbal. Voor de spelers is het zaak dat ze zichzelf fit houden, zodat ze straks niet trekkebenend van het veld hoeven als alles weer begint. Als voetballer moet je dat kunnen, ook zonder bal. Zelf deed ik vroeger elke week nog twee trainingen voor mezelf, naast de tien trainingen op de club. Alles om maar zo lang mogelijk van het spelletje te kunnen genieten.’