Meijer: 'De Kuip is mijn thuis'

De Kuip is vandaag 83 jaar oud geworden en gedurende deze jaren zijn er veel herinneringen ontstaan. Zo ook bij clubambassadeur Gerard Meijer die eerder een prachtige column schreef over wat De Kuip voor hem betekent. Een verhaal uit de oude doos, vandaag speciaal weer onder de aandacht om de verjaardag van het stadion te vieren. ‘Bij elke plek in het stadion heb ik een herinnering’ De Kuip is daarom niet alleen als bouwwerk voor mij het mooiste stadion, maar vooral vanwege alles wat ik er heb meegemaakt. Altijd was ik hier bezig, altijd maar rennen en vliegen. Het werk dat ik in De Kuip heb verricht heeft me een huwelijk gekost. Ik wilde eens beginnen bij de kleedkamers, waar ik waarschijnlijk de meeste tijd in dit stadion heb doorgebracht. In de wintermaanden sloot onze terreinknecht Jaap Barendrecht daar altijd de kranen af, om te voorkomen dat die zouden bevriezen. Op een dag was hij vergeten om het luik richting de kruipruimte dicht te doen. Ik wilde ’s avonds de kleedkamer binnen lopen om te gaan trainen en donderde zo dat luik in. Toen heb ik een behoorlijke scheur in mijn lies opgelopen, waar ik maanden last van heb gehad. Elke keer als ik Jaap zag liep ik te schelden op hem. Hij kon daar wel om lachen, het was een mooie kerel. Later heb ik ook rond de verbouwing van de kleedkamer een hoop meegemaakt. Ik moest tekeningen maken waar de aansluitpunten moesten komen voor stroom en water, maar uiteindelijk klopte daar geen bal van. Een paar weken voordat de kleedkamers klaar moesten zijn ging ik even kijken, toen bleek dat de toiletten niet doorliepen. Hadden die bouwvakkers er allemaal puin in gedonderd. Er was ook geen watervoorziening in mijn ruimte. Een van de loodgieters die bezig was heb ik toen gevraagd of hij mij een plezier kon doen. Ik had nog een waterbak en een mooie kraan zien staan en heb gevraagd of hij dat voor mij kon plaatsen. Hij zei: ‘Dat mag ik toch niet zomaar doen?’ Ik zei: ‘Natuurlijk niet, maar niemand weet daar toch van?’ Ik zorgde dat hij een paar kaarten voor een wedstrijd en een Feyenoord-shirt kreeg, toen heeft hij op een zaterdag een wastafel geplaatst in mijn ruimte. Anders had ik helemaal geen water gehad. Dat werd oogluikend toegestaan. Een van mijn favoriete plekken in het stadion is nog steeds de spelerstunnel. Die tunnel was een uitkomst toen die gebouwd werd, omdat spelers niet meer tussen het publiek door het veld op hoefden te lopen. Toch had de tunnel ook zijn mindere kanten. In de HCS-periode van Feyenoord werd het veld eens bestormd door supporters. De spelers vlogen allemaal naar de kleedkamers toe, maar ik zat met al mijn spullen. Ondertussen ging die klep dicht, dus ik kon niet meer naar binnen. Toen ben ik maar stil blijven zitten op het veld, terwijl alles en iedereen langs me heen denderde. Toen zei een supporter: ‘Blijf jij maar zitten, jou gebeurt niets.’ Dat maakte wel indruk. Achter de muurschildering in de tunnel zit ook nog een verhaal. Vroeger was de tunnel een grijze, kale, betonnen bedoening. Toen zou er iemand van de Kunstacademie komen om de tunnel te beschilderen. Hij moest eerst een ondergrond aanbrengen, omdat anders de verf niet zou houden. Op die ondergrond heeft hij alles geschilderd. Ik ging elke keer even kijken bij hem, ik vond het prachtig om te zien wat hij aan het doen was. Het resultaat was schitterend, maar een paar maanden later ging toch die verf bladderen. Bleek dat de ondergrond toch niet goed was. Ik dacht dat die jongen die het had gemaakt gek werd. Alles moest afgestoken worden en opnieuw gedaan worden. Dat vond ik zo zielig voor die kunstenaar. Toen hij weer aan de slag ging heb ik hem elke dag even opgezocht om moed in te praten. Zoals de tunnel er nu uitziet, dat hij heeft toen zo geschilderd. Ik vind dat we een van de mooiste spelerstunnels hebben die er is. Zo kan ik nog wel even doorgaan met herinneringen ophalen aan dit stadion. Ik ben De Kuip een beetje als mijn stadion gaan zien. Er liggen zoveel stappen hier van mij, dat ik bij elke plek een herinnering heb. Elke plek heeft betekenis. You’ll Never Walk Alone Gerard Meijer