COLUMN | Doodsangst in Amsterdam

Eindstand 5-1. Lekker voor Sparta, goed voor het vertrouwen naar volgende week. Snel naar huis, ik moet nog door fietsen ook. Gelukkig haal ik het, de aftrap van Feyenoord-Willem II. Ik had wel iets rustiger aan kunnen doen, denk ik na 10 minuten. Maar dan gebeurt er iets, Feyenoord is al 20 seconden aan de bal. Tik, tik, Haps schiet op doel. ‘Bozo’ probeert het ineens. Willem II wordt ondertussen helemaal zoek gespeeld, de wanhoop is zichtbaar. De club die won in Alkmaar en in Amsterdam heeft niets te vertellen. Meteen denk ik aan de uitspraak van Martin van Geel: “Willem II kan incidenteel boven Feyenoord eindigen.” Droom maar lekker verder Martin, deze reus is eindelijk uit zijn winterslaap aan het ontwaken. En dan is daar Malacia die, samen met Haps, Bartje Nieuwkoop al een half uur belegert. De bal komt voor, Toornstra, lange hoek. Zo makkelijk gespeeld en zo’n logisch gevolg van het spel. Even schiet door mijn hoofd: ‘Onder Stam had die bal op de paal gegaan. Wat heeft hij een pech gehad eigenlijk.’ Maar pech is niet het goede woord. Bij alle spelers, met uitzondering van Jørgensen en Narsingh spuit het zelfvertrouwen eruit. Nu valt alles er wel in, nu is iedereen wél in vorm. Feyenoord heeft het momentum te pakken om iets heel speciaals te doen. De eerste helft was van ongekende klasse. Als zelfs Willem van Hanegem positief is over het spel van zijn club, dan wil dat wat zeggen. Zoals de ploeg de tweede helft de wedstrijd dood maakt getuigt ook van uitzonderlijke klasse. Voor het publiek misschien niet aantrekkelijk, maar voor de spelers wel. Ik hoop dat ze in Amsterdam goed naar de wedstrijden hebben gekeken. Zowel donderdag als zondag zag ik 11 hongerige rood-witte wolven, 12 als je John meetelt. Ze zijn op jacht naar een prijs, niets lijkt ze te kunnen stoppen. Daarom snap ik dat de Amsterdamse media uitvoerig de spelers die op scherp staan in beeld blijft brengen. Ten Hag heeft zijn schaapjes niet op het droge en is doodsbang. Bang voor wat gaat komen, 22 maart. Vorig jaar hebben we vanuit de underdogrol de Amsterdamse arrogantie afgestraft. Maar blaffende honden bijten niet, zo bleek tegen Excelsior een week later. Dit jaar zijn wij favoriet en zo'n verliespartij dat zal Feyenoord onder Advocaat niet gebeuren. Want Dickie's roedel bijt door(vraag dat maar aan Hyballa) en dat weten ‘ze’. De gedachte dat de Amsterdamse schaapjes ’s nachts badend in het zweet wakker worden bij de gedachte aan 22 maart, maakt het lijdzame begin van dit seizoen helemaal waard. [i]Raymond[/i]