COLUMN | Mijn Feyenoord

We hebben ‘m. De cup met de grote oren, het was 6 mei 1970. In een iconische wedstrijd tegen Celtic werd de cup binnen gesleept door de helden van Sportclub Feyenoord. Een historisch moment, niet alleen in de geschiedenis van Feyenoord, maar zeg maar gerust in het Nederlandse voetbal. Voor supporters die dit meegemaakt hebben is dit een moment om nooit te vergeten. Het zijn dit soort momenten waar je tijd voor hebt om stil bij te staan wanneer de KNVB besluit om het hele programma van zondag af te blazen. Andere tijden sport bracht het schitterend in beeld. Zeker voor de fans die er net als documentairemaker Steven van der Gaag niet bewust bij konden zijn. Feyenoord versloeg overigens ook AC Milan, destijds houder van de Wereldbeker, terwijl de finale in Milaan zou zijn. In Milaan werd Celtic in de verlenging met 2-1 verslagen. Destijds zei Feyenoord bewust: “Deze cup is niet alleen voor Feyenoord, maar deze Cup is van ons allemaal.” Een echte volksclub. Supporters konden met de befaamde cup op de foto. Tegenwoordig ondenkbaar zullen sommigen zeggen. Toch konden supporters in 2002 met de UEFA cup, 2016 met de KNVB Beker en in 2017 met de kampioensschaal ook met de prijzen op de foto. Onder veel supporters leeft het gevoel dat Feyenoord steeds verder van de supporters af komt te staan. De vele gesloten trainingen en met name de laatste training voor de Klassieker, die nu ook vaak besloten is, worden daarbij als argument gebruikt. Is Feyenoord dan toch aan het veranderen? Feyenoord is een volksclub, in ieder geval mijn Feyenoord is in mijn hoofd nog een volksclub. Maar bestaat dat eigenlijk nog wel, een volksclub? In de tijden waarin eigenlijk het grote geld regeert, Manchester City, Paris Saint Germain, Chelsea ik kan me niet voorstellen dat iemand fan kan zijn van zo’n club. Toch wil iedereen binnen Feyenoord blijkbaar zo snel mogelijk in handen komen van grote buitenlandse investeerders. De aandelen van de VvF moeten zo snel mogelijk worden terug gekocht en aan de hoogste bieder worden verkocht. Alleen op die manier kunnen we aanhaken bij Ajax en PSV. Het is een spagaat die elke Feyenoorder aan het hart zou moeten gaan. Toch lijken alle supporters eensgezind. Het er weer toe willen doen weegt zwaarder dan het riskeren van de eigen identiteit. Terwijl dat kneuterige hetgeen is waar ik verliefd op ben geworden. Iets wat iedereen weer heeft kunnen zien bij het aankondigingsfilmpje van Özyakup. Er rijdt een auto voor de Kuip langs en begint te Tüteren. Ik was op slag weer verliefd. Wat dat betreft kun je alleen maar met een jaloers oog kijken naar FC Utrecht. Daar zit een investeerder/voorzitter die van een grauwe middenmoter een hele stabiele subtopper heeft gemaakt, met de weg omhoog. Dit alles zonder ook maar iets in te boeten van het imago als volksclub en zonder er iets aan te willen verdienen. In diezelfde periode noemde Gudde ons terloops nog even klanten in plaats van supporters. Iets wat hem flink kwalijk werd genomen, evenals zijn rol in het stadiondossier. Feyenoord staat dus meer dan ooit op een tweesprong, maar dat besef lijkt bij supporters niet te leven. Wordt de laatste stap in professionalisering gezet en gaan we aanhaken? Krijgen we een nieuw stadion? Komt de zilvervloot eindelijk binnenvaren? Maar betekent dat dan niet ook dat club nog meer afstand neemt van zijn supporters? Is Feyenoord straks nog wel mijn Feyenoord, of zingen we straks voor Rotterdam City FC… [i]Raymond[/i]