COLUMN | Er is wéér hoop...

Feyenoord zit in een negatieve spiraal. De media, journalisten, analisten, iedereen valt over elkaar om onze club wat lelijks toe te dichten. Zelfs na 7 punten uit 3 duels onder Dick, is het voetbal volgens de 'kenners' nog steeds verschrikkelijk. En de punten maskeren een dieper probleem. Het zal wel. Feit is wel dat we slechts 4 punten van plek 3 zijn verwijderd. Overwinteren in de Europa League is ondanks het gelijke spel niet ondenkbaar, we hebben het zelfs nog in eigen hand. Er is nog voldoende perspectief, zeker wanneer de uitdagers Vitesse, PSV en Utrecht punten blijven verspelen. En gezien de smalle selectie van AZ is ook daar een dip zeker niet ondenkbaar. Natuurlijk 0-2 achter komen in de eigen Kuip, die voor het eerst dit seizoen weer eens fatsoenlijk gevuld was, dat is een schande. Ik moet ook zeggen dat ik jaloersmakend had zitten kijken naar de 12:15 wedstrijd. In Amsterdam werden de Utrechters met speels gemak van het veld geblazen. En wij staan na 20 minuten achter tegen de nummer laatst. Het contrast is zo gigantisch dat het lijkt of de rest van de eredivisie een klasse of twee lager lijkt te spelen. Toch heb ik weer eens ouderwets van Feyenoord genoten. Direct na de 0-2 zag je de over-mijn-lijk mentaliteit in de ploeg sluipen. Gesteund door een snelle goal van Nicolai Jørgensen sloeg de vlam in de pan. De gelijkmaker kon niet uitblijven en RKC werd, zoals het hoort, bevangen door de magie van de Kuip. Ondanks wat de kenners zeggen is het natuurlijk een wonder dat Feyenoord op die zondagnamiddag niet minimaal 7 keer scoorde. De belichaming van Feyenoord werd het beste weergegeven door één man, Marcos Senesi. Sowieso het makkelijkste slachtoffer van de media van de afgelopen weken. Er ging sinds zijn komst geen week voorbij zonder dat iemand iets negatiefs over deze jongen gezegd had. Gelukkig spreekt Marcos nog geen Nederlands, maar dat hij zich toch snel aanpast is wekelijks te zien. Zijn eerste helft tegen RKC was al niet slecht, maar met Tapia naast hem leek de puzzel in elkaar te vallen. Tapia die, net als Senesi, een bal vooruit durfde te spelen, openingen zocht en hard was als het moest. Nog niet alles ging goed met de twee Zuid-Amerikanen, maar ik heb er in de tweede helft geen moment aan getwijfeld of het goed zou komen. Ondanks een pijnlijke arm ramde onze Senesi met zijn hoofd de bal in het doel en verloste de Kuip van de gelijke stand. Behalve deze heerlijke kopstoot was er de vreugde bij zijn medespelers, die oprechte blijdschap deed mij deugd. Nu komt echter de maand van de waarheid. Van de vijf competitiewedstrijden tot de winterstop zijn er vier tegen ploegen die binnen vier punten staan. Er moet gewonnen worden van Rangers thuis en Porto uit om te overwinteren. En tussendoor mogen we ook nog in Leeuwarden op bezoek voor de beker. Een zeer pittige kluif, maar met de interlandbreak heeft Advocaat twee weken om de ploeg op oorlogssterkte te krijgen. Een perfect moment dus voor onze jongens om de negatieve teneur te doorbreken, te laten zien wat we waard zijn. Die kopstoot van Senesi geeft mij hoop, weer een wapen er bij met corners en vrije trappen. Hoop dat we met een goed gevoel de winterstop in kunnen gaan. Hoop dat we nu eindelijk, als is het maar voor even, dat negatieve gezwetst van ons af schudden. Maar gezien de labiele toestand van Feyenoord dit seizoen kunnen we er eigenlijk alleen maar het beste van hopen. [i]Raymond[/i]