COLUMN | Dromen
Ik stapte mijn bed in na de 2-0 gewonnen wedstrijd tegen FC Porto. Ik zag karakter, passie en strijd van Feyenoord die avond. Zo vaak winnen de Rotterdammers niet van een tegenstander die ook regelmatig in de Champions League speelt. Laat staan dat de instelling en het spel van het elftal niet constant is. Dat is iedere keer wisselend.
De ploeg speelde uit eigen kracht. Zij hebben met een kwalitatief minder elftal de wedstrijd gewonnen. Zij gingen sterker door strijd om een reactie te geven op een moeizame periode. En samen stonden zij sterk met Het Legioen dat voor een ouderwetse ambiance zorgde. Het leverde Feyenoord niet alleen twee doelpunten, drie punten en een eerste plek in de groepsfase van de Europa League op. Maar zij gaven daarmee ook een visitekaartje af. Alsof de ploeg zei: kijk wat wij kunnen met onze spreekwoorden. Kijk hoe wij woorden kunnen omzetten in daden. Geen woorden, maar daden, niet waar?
Wanneer je als ploeg dat doet, maken al die foute pases en het verschil in baltempo in vergelijking met de tegenpartij even niet uit. Maar het is wel weer een leerpunt voor de ploeg. Want ‘normaal gesproken’ wordt dat hard afgestraft op dit soort podia. De spelers weten dat ook. En zo’n wedstrijd kost veel energie. Zeker bij spelers die nog geen wedstrijdritme kennen. Dat zag je achteraf terug bij een aantal van hen. Maar de reacties daarna geeft veel vertrouwen. Spelers willen zich laten gelden in Europa. Dat deden de Feyenoorders al in de voorrondes en nu ook in de groepsfase. Er volgen vast meer wedstrijden op zo’n manier.
Maar helaas. Het is zondagmiddag 16:30 uur en de wereld is honderdtachtig graden gedraaid na de 4-2 nederlaag in en bij Fortuna Sittard. Alles wat ik hier boven opgeschreven heb leek wel een droom. Ik was overduidelijk wakker. Een droom is soms echt gebeurd, maar vaak ook niet. Bovenal duurt een droom nooit lang. Net zoals de pieken van Feyenoord.
Oscar van Bekkum