COLUMN | Wangedrag in De Kuip
Na drie overwinningen op rij is de derde plaats weer stevig in handen. Al is met dit Feyenoord niets zeker. Qua prestaties dan. Want dat het rommelt in de spelersgroep, daar is geen ontkennen meer aan.
Berghuis, die voor de wedstrijd tegen Utrecht om onduidelijke redenen ineens uit de basis werd gelaten. Jørgensen, die er al weken bijloopt met een kop als een oorwurm. Ayoub, die meer interviews geeft, dan speelminuten maakt. Vilhena, die zijn oude TNT rol weer wekelijks oppakt en als klap op de vuurpijl ook nog aangeeft hogerop te willen. De bovenstaande opsomming is nog maar het topje van de ijsberg.
Tegen Heracles was het, kort na de oliedomme actie van Jorgsensen, Clasie die de hoofdrop opeiste. En niet op het veld, want dat lukt hem het hele seizoen al niet. Verongelijkt in het laagste tempo naar de kant lopen, terwijl je team nog een kwartier heeft om de winnende goal te maken. Van Persie kreeg nog net een handje van de grote vedette Clasie. Gio stak zijn hand uit en kreeg een half wegwerpgebaar terug. Gio reageerde stoïcijns en netjes als altijd. Opzich niks mis mee, maar hoe zou Jaap Stam hierop reageren? Dat vroeg ik me zaterdagavond direct af.
Het antwoord is simpel; dat weet Jaap Stam zelf ook niet. De reden lijkt me ook helder. Niemand maakt een wegwerpgebaar naar Stam en niemand weigert een hand van de rots van Kampen. En daarom is Stam de perfecte trainer voor het zooitje ongeregeld dat momenteel de selectie bij Feyenoord vormt. Ik ga die seizoenkaart toch maar weer verlengen.
Remi