Aan het einde van 2018 schreef ik voor deze site een column om het jaar mee af te sluiten. Ik sprak daarin de hoop uit dat 2019 nieuwe elan zou brengen voor Feyenoord. Begin april is duidelijk geworden dat die nieuwe elan er hoe dan ook gaat komen.
Maar Feyenoord staat nog altijd op een kruispunt.
Het is bekend: Giovanni van Bronckhorst en Martin van Geel, kopstukken in de kortstondige wederopstanding van Feyenoord, vertrekken na dit seizoen uit de Kuip. Misschien één jaar te laat, maar wat mij betreft wel door de voordeur.
In de driehoek trainer - technisch directeur - algemeen directeur is nu alleen de laatste nog over: Jan de Jong. Pas een jaar parkeert hij zijn auto dagelijks voor het Maasgebouw, maar nu al ligt zijn positie onder vuur. En van wat wij zien is dat terecht. De Jong straalt geen leiderschap uit, is communicatief zwak, onder zijn leiding is de teloorgang van een ooit echte volksclub doorgezet en zijn er nog geen knopen doorgehakt over een nieuw stadion. Bovendien ligt de voormalig NOS-man niet goed binnen de Raad van Commissarissen.
Wil Feyenoord komend jaar echt met een schone lei beginnen, is het verstandig om te twisten over de positie van De Jong. Feyenoord is topsport. Een voetballer die niet presteert wordt na één seizoen verkocht aan Club Brugge, een algemeen directeur die niet functioneert mag in datzelfde tijdsbestek op straat worden gezet. Welkom in de harde voetbalwereld waarin alleen prestaties tellen.
We dweilen verder. Wie zondag naar Feyenoord keek, zag daar een uitgebluste Nicolai Jørgensen. De spits scoorde weliswaar en liet zien te beschikken over klasse die de Rotterdammers verder kan helpen, maar nog duidelijker werd dat Jørgensen voor Feyenoord niet meer door het vuur gaat. Het huwelijk tussen de Deen en zijn werkgever is al twee jaar moeizaam. Misschien dat Jaap Stam het vuur in de spits kan aanwakkeren, maar waarschijnlijk is verstandig om deze zomer te cashen.
Wie ook mag vertrekken in dat kader is Cuco Martina, de laatste nagel aan de kist van Martin van Geel. Niet goed genoeg en vertegenwoordigd geen waarde. Voor zo'n speler geldt dat hij jeugd in de weg staat. En er zijn er meer: Jordy Clasie, Jan-Arie van der Heijden, Jens Toornstra; ook zij moeten het slachtoffer worden van een frisse wind in De Kuip.
Wie tot slot ook wat nieuwe energie kan gebruiken is Het Legioen. Ik schreef het in mijn column in december al: onze supporters zijn even uitgeblust en naar De Kuip komen is niet langer een feest. We kunnen de resultaten op het veld de schuld geven, maar de sfeer in het stadion wordt bepaalt door de 50.000 op de tribune.
Hoewel, 50.000? De laatste weken, misschien maanden, zijn het er aanzienlijk minder. Het Legioen predikt de trouwste supportersschare van Nederland te zijn, maar is momenteel niks van waar. Het is geen schande dat we wat meer afstand nemen van de club in een wederom uitzichtloos seizoen, maar ook de supporters moeten deze frisse wind omarmen en weer als één man achter de club staan. Dan nemen wij in ieder geval de juiste afslag.
[i]Peter [/i]
Lees meer over
op en vervolgens op 'Zet op beginscherm'.