Feyenoorder zijn is een bepaald gevoel, dat weet ook Willem van Hanegem. De Kromme probeert in Voetbal International uit te leggen wat het Feyenoord-gevoel is.
‘Het Feyenoord-gevoel. Zo’n kreet. Mensen praten erover, het is iets aparts, maar wát ’t nou precies is... Joost mag het weten. Het is iets dat niet onder woorden valt te brengen, al pieker je je suf. Als ik een poging moet doen, hou ik het maar op saamhorigheid. Of: verbondenheid. Ja, dat is het. Ik ben actief, je gelooft het niet, op Facebook en wat ik dan voorbij zie komen, zie je bij geen een andere club. Verjaardagen, feesten, maar ook ziektes en overlijden, de verbondenheid van die Feyenoorders is ongekend. Ze zorgen voor elkaar, spreken af, gaan naar elkaars verjaardagen of begrafenissen. En samen naar Feyenoord. En hoe dat nou kan? Misschien zitten er wel veel mensen die het vroeger niet makkelijk hebben gehad, die werden gepest, of een rotjeugd hebben gehad. Die trekken dan naar de club en daar komt alles samen. Dan word je als het ware opgenomen in een gigantisch grote familie. Dat alles verdampt door dat gezanik in Rome. Laatst zat ik naar de ochtendtelevisie te kijken. Kwam er zo’n meisje in beeld. Feyenoord-supporters zus en zo, vernielingen, rellen.'
Van Hanegem wil niks goed praten wat er in Roma gebeurd is. 'Natuurlijk, wat daar is gebeurd, praat ik niet goed. Het kan niet, het mag niet, het is slecht voor Feyenoord. Maar ik hoor ook de andere verhalen. Hoe iedereen in stegen werd gedreven, als vee. Hoe die politie tekeerging tegen vrouwen en kinderen. Dat lokte een reactie uit. Niet goed, helemaal niet zelfs, maar dat is ook Feyenoord. Je blijft van ons af en zit zeker niet aan vrouwen en kinderen. Die verhalen mis ik in de berichtgeving. Als ik dan zo’n Timmermans hoor roepen dat hij zich schaamt voor de Feyenoord-supporters, keert mijn maag om. Concentreer je op die ramp met die MH17, al die ellende en families die nog steeds in onzekerheid leven. Die Commissie Stiekem en noem maar op. Dat vind ik bijna net zo crimineel als fans die zich hebben misdragen.’