COLUMN | Gemor in De Kuip

Bij een grote club als Feyenoord is het zelden rustig. Maar zo onrustig als dit seizoen maak je ze niet vaak mee. Nog even en we staan met zijn allen in gele hesjes op de tribune. We hebben natuurlijk de 453 namen, die als nieuwe trainer aan de slag gaan bij Feyenoord. Dat zorgt niet echt voor rust rond de club, maar kan gebeuren. Waar ik even op in wil zoomen, is de onrust op de tribunes. Dit bestaat inmiddels uit drie hoofdpijlers. De eerste zijn de tegenstanders van Feyenoord city, die de Kuip willen redden. Op zich is dat protest redelijk stabiel. Laat ik het zo zeggen; als de spelers op het veld wekelijks de onverzettelijkheid van dit protest hadden, stonden we fier aan kop. Of het overigens iets uithaalt, zal de toekomst uitwijzen. Ik denk van niet. Dan is er sinds kort ook gemor aan het adres van Martin van Geel. De man, wiens gouden pik in een paar seizoenen is verschrompeld tot een metalen lekke versie. Er komen al jaren geen Koeman's, Guidetti's, Pelle's of Elia's meer uit de hoge hoed. Nee, we moeten het doen met Wouters, Landzaat, Tapia, Kramer, Vejinović, Bilal, Larsson of Sinisterra. En dit is slechts het topje van de ijsberg. Op zich niet onterecht dat Martin op zijn niet al te sterke aankoopbeleid wordt aangekeken. Helaas is het in de voetballerij geen gewoonte om af en toe in de spiegel te kijken. Dat is jammer, want deze man verdient net als Gio een afscheid door de voordeur. Als laatste hebben we nog een relatief nieuw fenomeen in de Kuip; het uitfluiten van eigen spelers bij een mislukte actie of pass. Dit is voor mij de meest kansloze vorm van je onvrede uiten in een voetbalstadion, maar al helemaal in de Kuip. Natuurlijk mag je het team na de zoveelste nederlaag duidelijk maken, dat ze het shirt niet echt waard zijn. Maar na een mislukte voorzet van de enige man, die echt kan voetballen en ook nog een beetje kapitaal vertegenwoordigt, op je vingers blazen?! Gelukkig pareerde een ander deel van het publiek het fluitconcert direct met een liedje ten faveure van Berghuis. Is er tussen al deze onvrede dan niets positiefs te melden over ons cluppie? Jawel, ik geniet nog steeds een beetje na van die 6-2. De tweede set is op 27 februari. Als we die wederom pakken, zijn alle perikelen rond onze mooie club even niet belangrijk. Voor vier dagen dan, want Emmen thuis is altijd lastig. Remi