'Die twee jaar zijn uiteindelijk de doodsteek voor me geworden in het profvoetbal'

Als speler vanuit de Feyenoordjeugd de stap maken naar het eerste elftal, het is lang niet iedereen gegeven. Mats van Huijgevoort is zo'n voorbeeld. Doorliep de Feyenoordjeugd met Stefan de Vrij en Bruno Martins Indi. Speelde een jeugd EK en WK, debuteerde in Feyenoord 1, maar speelt tegenwoordig bij Kozakken Boys. 'Ik ben er zeker van dat ik bij Feyenoord een goede linksback had kunnen zijn'. Van Huijgevoort gaat in gesprek met ELFVoetbal. “De vraag of het weleens pijn doet dat ik geen prof meer ben, krijg ik natuurlijk vaker. Maar ik ben nooit in een zwart gat gevallen, dus teleurgesteld of boos ben ik niet geweest. Ik heb natuurlijk wel dat ik soms denk: daar had ik ook kunnen staan. Als ik jongens op televisie zie waar ik in de jeugd qua niveau zeker niet voor onderdeed bijvoorbeeld. In 2008 stapte ik over van Willem II naar de jeugd van Feyenoord. Ik kon toen ook naar PSV en AZ, maar Feyenoord wilde me het liefst hebben. Er heerste een hele andere cultuur in Rotterdam, maar ik paste daar goed in. Ik ben zelf ook direct en zeg altijd waar het op staat.” “Op Varkenoord zat ik in een flow waarbij alles kon. Ik was erg overtuigd van mezelf, zonder arrogant te worden. Ik legde mezelf veel druk op, dus de druk kwam niet zozeer van andere mensen. Ik heb prachtige herinneringen aan die tijd: de trainers die ik bij de club heb gehad, de drie titels in vier jaar, de kampioenschappen met Oranje, de internationale toernooien en natuurlijk ook mijn debuut voor het eerste elftal van Feyenoord, begin 2012 tegen VVV-Venlo.” Feyenoord 1 “Ik kan voor altijd zeggen dat ik voor Feyenoord heb gespeeld, maar de wedstrijd zelf was geen hoogtepunt. We verloren en ik werd na de eerste helft naar de kant gehaald, omdat ik geel had. Trainer Ronald Koeman wilde liever een ervaren man en bracht Gill Swerts in. Dat veranderde echter ook niet zoveel. Ik heb zeker het gevoel dat ik ben afgerekend op die wedstrijd. Dat vind ik jammer, want ik ben er zeker van dat ik bij Feyenoord een goede linksback had kunnen zijn.” “Vervolgens ben ik twee jaar verhuurd geweest, aan Excelsior en Willem II. Achteraf is het makkelijk praten, maar ik neem mezelf kwalijk dat ik toen de onjuiste keuzes heb gemaakt. In die twee jaar speelde ik nooit, terwijl ik andere mogelijkheden had waarbij ik vrijwel zeker een basisplaats had veroverd. Bij die clubs was mijn gevoel alleen minder. Ik had met mijn hoofd moeten kiezen in plaats van met mijn hart. Die twee jaar zonder speelminuten zijn uiteindelijk de doodsteek voor me geworden in het profvoetbal. Ook wat betreft mijn eigen gevoel.” “Na het seizoen 2014/15 bij FC Den Bosch wilde ik een stap terug doen. Maar veel amateurclubs hadden op dat moment al geen budget meer. Dat kwam doordat ik destijds de ambitie koesterde om nog een jaar in het buitenland te voetballen. Ik had contact met clubs uit de Verenigde Staten, maar had wel één eis: ik wilde naast het voetbal graag studeren. Dat was onmogelijk, waardoor ik pas heel laat een club ging zoeken in Nederland. SV Oss ’20, toen een hoofdklasser, had nog wel budget voor me. Vandaar dat ik vanuit de Jupiler League naar de Hoofdklasse ging.”