COLUMN | ‘Gio’ moet één lijn trekken, in plaats van meerdere

Ik ben geschrokken van Giovanni van Bronckhorst. Eerst negatief en daarna licht positief. De trainer van Feyenoord deed twee dingen die ik niet (vaak) gewend ben van hem. Vorige week vroeg hij bij het duel met De Graafschap-uit (2-0 verlies) openlijk aan de ploeg of de spelers nog wel vertrouwen in hem hadden na twee zeperds op rij. Dat is zelfdoding! Als je zoiets doet moet je zelf gelijk de knoop doorhakken. Jezelf afvragen of jij nog wel vertrouwen hebt in dit Feyenoord en dan je keuze maken. Maar zover als Ron Vlaar ging bij Mario Been kwam het dit keer niet. Gelukkig. Een opgestapte Gio betekent namelijk niet een stap vooruit. Nog niet. In plaats daarvan veranderde hij iets bij zichzelf: wat harder optreden. Maar ook dit moet zeker nog beter. Hij moet inzien dat dit Feyenoord prikkels nodig heeft. En dat mis ik nog bij Gio. Wat hij in het kampioensjaar bij Kuyt deed, hem op de bank zetten, moet hij ook dit jaar weer doen, dan wel tonen: wees hard, direct, zeg waar het op slaat en speel niet altijd de gentlemen. Ik had zo’n Jean-Paul Boëtius na zijn kinderachtige gedrag - het weigeren van een extra training en die domme rode kaart - al lang op de transferlijst gezet. Hij werkt ook totaal niet aan z’n houding, laat staan z’n kwaliteit. Dirk Kuyt heeft z’n gelijk gekregen. ‘Boëtius is een stap achteruit.’ Ik denk zelfs wel twee of drie. Maar goed, hetzelfde geldt voor Amrabat: Hij doet niks om zijn prestaties te verbeteren en zet zichzelf op de transferlijst, omdat er toch geen perspectief is. Totaal geen Feyenoorders natuurlijk. Dit soort spelers zouden de documentaire ‘The Other Side of The Heart is White’ eens moeten kijken en zich daarmee spiegelen. Maar goed, langzaam begint Gio dit soort dingen toch wel in te zien en richt hij zich meer op de jeugd, dat een goede potentie lijkt te hebben. Hopelijk is dat geen incident, want bij de trainer weet je dat natuurlijk nooit. Het zijn zomaar voorbeelden van het ontbreken van een vast patroon, structuur en beleid bij Feyenoord. Een ploeg die top wil presteren moet dit juist hebben. Als iedereen weet waar hij aan toe is komt dat de teamgeest vast ten goede. Deze ploeg wordt kwalitatief niet beter dan wat het nu is. Het moet bouwen op strijdlust, vechten voor elke bal en hard willen werken - dat komt trouwens ook weer terug in de de documentaire hé. Iets wat ik twee weken geleden al benoemde in m’n column. In plaats daarvan is dat binnen één week tijd door de wc gespoeld. Zonder die eigenschappen heb je aan een nieuw stadion ook geen flikker, De Jong en Van Geel! Gio moet daar dus zijn tanden in gaan zetten. Èèn lijn trekken en niet meerdere. Krijgt hij het niet voor elkaar? Dan is hij misschien ook niet de juiste man op de juiste plek, had Kuyt toch meer invloed en gelijk dan er werd gedacht, is El Ahmadi echt een gemis en was dat kampioenschap een incident. Oscar van Bekkum