COLUMN | Cupfighters

Uit handen van meervoudig bekerwinnaar John de Wolf kreeg meervoudig bekerwinnaar El Ahmadi zondag de gouden denneappel. Die gouden prijzen lijken voor Feyenoord gemaakt. Feyenoord houdt van de beker en de beker houdt van Feyenoord. Dat besef kwam voor mij In de jaren 90. Ik was destijds nog een klein ventje, maar Feyenoord reeg bekers aaneen zoals Jan Boskamp bamihapjes naar binnen werkt. De bekerdoelpunten van Fraser en Obiku staan nog altijd op mijn netvlies. Daar komt nu een wippertje van Van Persie bij. Wat een beheersing, techniek en finesse in één simpele voetbeweging. Zodra Berghuis die bal op de mm nauwkeurig meegaf wist ik het al; ik ga 3 liter bier in mijn nek krijgen. Uiteindelijk zat ik er maar een half litertje naast. Van Persie is, zeker op 34 jarige leeftijd, een momentenvoetballer die wedstrijden beslist. Maar deze bekerfinale was meer dan alleen Van Persie. Het hele team speelden weer als de kampioensploeg van vorig jaar. Met Jones en Toornstra voor mij persoonlijk als absolute uitblinkers. Beide spelers liggen met enige regelmaat onder vuur. Maar Jones had nog één keer zijn vorm van vorig seizoen tevoorschijn getoverd en was onpasseerbaar. Toornstra liep, joeg, corrigeerde en chipte de bal ook nog even in de kruising. Een heerlijke toetje, die 3-0. De stad vierde op meerdere locaties een mooi feestje en de Hofpleinfontein fungeerde wederom als openlucht zwembad. Een dag later deden we dat nog even dunnetjes over. Niet zo gek als vorig jaar, want voor een cupfighter is het winnen van de beker eigenlijk een tweede natuur. Maar wel in de wetenschap dat we een topclub zijn. Want topclubs winnen prijzen en dat doen wij al 4x in 4 jaar. Er zijn clubs, die het met minder moeten doen. Remi