COLUMN | #RvPisBack

Het gonsde al weken van de geruchten en eindelijk kwam afgelopen vrijdag dan het verlossende woord, zo vlak voor het weekend: Robin van Persie is na 13,5 jaar weer Feyenoorder. Sinds hij de stadionclub in 2004 zo’n beetje via de achterdeur verliet Zo droeg hij acht seizoenen het rood en wit van Arsenal en drie jaar het shirt van Manchester United. Hij speelde een Champions League finale, won de Premier League en de FA Cup. Hij speelde maar liefst 102 keer in het Nederlands elftal en speelde op vijf eindtoernooien om vervolgens na een verblijf van twaalf jaar in Engeland zijn heil bij Fenerbahçe te zoeken. Het huwelijk tussen Oranjes topscorer aller tijden en de volksclub uit Istanboel werd echter nooit een gelukkige. De Van Persie-koorts nam de afgelopen week steeds ernstigere vormen aan. Komt ‘ie nou wel of komt ‘ie nou niet? De fanshop liet maar alvast shirts drukken met zijn naam. Twitter en fansites zoals deze stonden op ontploffen. Toen Feyenoord-directeur Jan de Jong zijn Nieuwjaarsspeech hield, hoopte men stiekem dat de verloren zoon ineens van achter een gordijn tevoorschijn zou komen, maar helaas. Zijn Turkse werkgever lag nog dwars. Tot daar dus eindelijk de kogel door de kerk was: The Flying Dutchman keert terug naar Rotterdam. Qua naam en staat van dienst is hij in ieder geval meer dan welkom, laten we hopen dat het een gelukkig huwelijk wordt. Gelukkiger dan met Fenerbahçe in ieder geval. En wie weet, misschien wordt komend seizoen de negatieve reeks tegen Ajax eindelijk eens onderbroken, door Robin van Persie. Met een volley zoals hij ooit tegen Charlton Athletic scoorde. Of de befaamde kop bal tegen Spanje. Maar een intikkertje of lelijk puntertje? Daar doe ik het ook voor.