COLUMN | Déjà Vu

De stille gang, bijna een processie, naar beneden de trappen van de Kuip af. De krantenkoppen de volgende dag. Het gevloek voor de televisie bij een uitwedstrijd. De collega die op maandag begrijpend zijn hoofd schudt bij de koffieautomaat en weer “Moeten we het nog over gisteren hebben?” zegt. “Nee, doe maar niet.” Het lijkt elke week wel het zelfde liedje, en dat alweer sinds.. ja wanneer eigenlijk? Begin oktober? Eind september? Uit in Eindoven? Ik weet het niet eens meer. In kijk sinds die tijd in ieder geval een stuk minder vaak naar Studio Sport, dat weet ik wel. 14 mei lijkt inmiddels weer een eeuwigheid geleden. Een greep uit de uitspraken van Giovanni van Bronckhorst, kort na de wedstrijd: We doen onszelf tekort. We hebben de voorsprong veel te snel weggegeven. Je moet de kansen die je krijgt wel benutten. We hebben stappen gemaakt. Ik heb een goed Feyenoord gezien. We maken nog teveel persoonlijke fouten. We hebben weer progressie geboekt. Welke wedstrijd? Dat doet er niet meer toe, dit zijn willekeurige uitspraken van de trainer na de wedstrijden tegen PEC, Ajax, Roda JC, Shakhtar Donetsk en ADO Den Haag. Dat is dus het erge, de laatste paar weken zijn voor mijn gevoel één lange (verschrikkelijke) week, waarin de Feyenoordsupporters Bill Murray zijn in de film Groundhog Day. De wedstrijd tegen AZ daargelaten, waarin we een knokkend en scorend Feyenoord zagen. Een Feyenoord om trots op te zijn, zoals het hoort. En daardoor krijg je, geheel des Feyenoords, weer een soort van valse hoop die de week erna weer gewoon de grond in wordt geboord. Ik ben niet vaak blij met een interlandweekend, maar nu vind ik het even niet erg. Eindelijk weer een weekend zonder deceptie en frustratie. Laten we in godsnaam hopen dat Feyenoord over twee weken dan de smaak weer te pakken krijgt en het nog een beetje spannend gaat worden. Het liefst nog voor de winterstop. Wouter