COLUMN | Te hoog verwachtingspatroon

Feyenoord is dit seizoen weer gewoon Feyenoord. Zo bleek helaas wederom in Kerkrade. Het begin was nog wel aardig deze jaargang. Maar sinds de oorwassing tegen City en de onterechte nederlaag tegen PSV gaat alles mis. De blessure van de enige echte spits in de selectie had een domino effect. Na Jorgensen pleurde de een na de andere verdediger om. Waarschijnlijk werd de druk op de verdediging te groot, omdat voorin die bal niet langer dan 2 seconde werd vastgehouden. Ik ben al sinds mijn eerste herinnering supporter van Feyenoord en heb dus 3 kampioenschappen bewust meegemaakt. In de tussenliggende jaren was het vooral veel afzien en hier en daar een Europees succesje of beker. Dat ging mij altijd prima af. Maar na die titel van vorig jaar moet ik er ook weer even in komen. Ik krijg die feestende wereldstad maar niet van mijn netvlies. Koningsdag, maar dan x 20 was het. En nu is het elke week Prinsjesdag en zijn de belastingen toch weer net ietsje hoger. Na de onnodige nederlaag vorige week fietste ik in de stromende regen de Erasmusbrug op. En daar liep een gozer van een jaar of 14 de brug over. Zijn club had net dik van de aartsvijand verloren. In zijn handen hij een vlag en vol trots hield hij deze boven zijn hoofd. Het Feyenoordlogo duidelijk zichtbaar. Het was het kippenvel dat ik zo graag gelijk na die wedstrijd had gevoeld. Maar het was voor mij ook de bevestiging dat ik als klein jongetje de juiste club heb gekozen. Op gevoel en niks anders. ik wist toen eigenlijk al waar ik aan begon; een onzeker supportersbestaan. Maar wel van de mooiste club en heel soms de beste. Dus verwachtingspatroon aanpassen 'Schaam je kapot in de ijskast'. En 'Al ging het toch wat minder af en toe' op repeat. En heel misschien kom het dan nog goed dit seizoen. Want hoop doet leven, een te hoog verwachtingspatroon niet. Remi