Feyenoord verhuurt dit seizoen Simon Gustafson aan Roda JC. De talentvolle middenvelder die bij Feyenoord één wedstrijd schitterde doet in de Voetbal International zijn verhaal. De middenvelder wil uit de wereld helpen dat hij kampt met heimwee en depressiviteit.
Gustafson koos op zijn gevoel voor Feyenoord. Hij kon naar grotere clubs, maar koos voor Feyenoord. Ondanks de roerige periode heeft hij geen spijt van zijn keuze. ‘Voor geen procent. Het was de juiste stap voor mij. En ook voor Feyenoord. Dat het in de praktijk anders uitpakte dan ik had gehoopt, doet daar niks aan af. Het is ook niet zo dat ik twee jaar heb vergooid. Ik ben beter en sterker geworden, op alle gebieden.’
Gustafson wilde zich in zijn tweede seizoen bij Feyenoord vast in de basis spelen, maar dat lukte niet. Mede door de goede start van de competitie zag Van Bronckhorst geen reden om spelers te wisselen. ‘En dat kan ik hem ook niet kwalijk nemen. Geloof me, we hebben het hele seizoen door discussies gehad. Ook bij de andere trainers heb ik mijn situatie verschillende keren aangekaart. Maar niet alles laat zich oplossen zoals jij dat voor ogen hebt. Intussen voelde ik mezelf steeds beter worden. Heerenveen was geen incident, dat wist ik zeker. Zo belangrijk kon ik ook in een rééks wedstrijden zijn voor Feyenoord. Ik snakte ernaar dat te mogen bewijzen. Natuurlijk had ik op meer krediet gehoopt, maar wat kon ik beginnen? Feyenoord bleef goed spelen en winnen. Ik was af en toe gefrustreerd en kwaad, dat is logisch. Maar uiteindelijk heb ik mijn lot geaccepteerd. Ik heb me professioneel opgesteld en ben een positief onderdeel van de groep gebleven. Dat was vorig seizoen de kracht van Feyenoord: de nummers vijftien, zestien en zeventien in de selectie, die weinig in actie kwamen, konden zich wegcijferen voor het grotere geheel. We zijn geen stoorzenders geworden.’
Dit antwoord staat haaks op de uitspraken die gedaan werden over Gustafson in de media. Hij zou heimwee hebben en depressief zijn. ‘Totale bullshit. Ik depressief? Nog niet eens een beetje. Maar ik ken de geruchten wel, hoor. Ze zijn verspreid door mensen die afgingen op mijn uitstraling, zonder ooit iets aan me te vragen. Ze zagen me met een serieus gezicht over het trainingsveld lopen en verbonden daaraan de conclusie dat ik zwaar ongelukkig was. Onzin. Net op de training straalde ik misschien ook niet zoveel plezier uit, terwijl ik me hier goed voel en veel zin heb in het nieuwe seizoen. Ik ben gewoon niet zo’n lachebekje. Sommige mensen zullen ook geen moeite doen me beter te leren kennen. Toch hebben ze er geen moeite mee van afstand hele psychologische analyses van me te maken. Over mij is vorig seizoen op tv bijvoorbeeld beweerd dat ik heimwee had, door iemand die me nooit ook maar iets heeft gevraagd. Vind ik hilarisch. Dat zoiets kán. Verder hecht ik er geen waarde aan. Als publiek figuur zul je altijd mikpunt zijn van vaak ongefundeerde meningen, zeker op social media. Het beste is alle flauwekul maar op je af te laten komen en het door je heen laten vloeien. Dat kan ik. Mensen die ik ken en vertrouw, neem ik serieus. Hun complimenten, maar zeker ook hun kritiek. Wat buitenstaanders van me vinden, boeit me niet.’ Hij zwijgt, pakt een nieuw plakje Snus. ‘Ja, de afgelopen jaren waren best zwaar voor me. Maar ik hoefde geen honger te lijden en heb geen familielid verloren. Ik had bij Feyenoord een goede band met de andere spelers, met de staf. Mijn enige probleem was dat ik niet mocht spelen.’
Zijn voordeel is dat zijn leven niet ophoudt buiten het veld. Gustafson is breed geïnteresseerd. ‘Het is goed af en toe uit te zoomen en vast te stellen dat je ook maar een mens bent. Voetbal is soms ook maar een baan. En die kun je niet altijd mee naar huis nemen, dat is ongezond. Ik wil kunnen ontsnappen. Muziek en boeken helpen me daarbij.’
Gustafson heeft weinig trek veel dieper in te gaan op zijn Rotterdamse periode. Hij wil vooruitkijken, een frisse start maken. ‘Mijn contract bij Feyenoord loopt nog twee jaar door, het heeft geen zin voor mij na te trappen. Die behoefte heb ik ook niet. Er zijn altijd dingen die anders hadden gekund. Dat geldt voor de club en zeker ook voor mij.’ Wat verwijt hij zichzelf? ‘Ik heb niet elke dag het maximale gepresteerd. In een ideale wereld had ik bij Jong Feyenoord de ene na de andere topwedstrijd gespeeld. In werkelijkheid was het de ene keer oké, de andere keer matig. Ik had moeite met de omstandigheden. Je hebt mogen proeven van het echte werk, spelen in een volle Kuip, en dan voetbal je ineens op een bijveld voor tien toeschouwers... Dat verschil is gigantisch. Als profvoetballer moet je daar eigenlijk immuun voor zijn. Ik ben dat niet.’
Gustafson is bij Roda JC niet de man van veel worden. ‘Hij zegt niet veel’, is ook zijn nieuwe teamgenoten al opgevallen. Toch valt hij op, vooral door het achteloos gemak waarmee hij voetbalt en zijn balgevoel toont. ‘Ik voel veel vertrouwen, maar zal me ook hier moeten blijven bewijzen. Ik wil laten zien wat ik in huis heb. Dat ik alleen maar beter ben geworden sinds die ene wedstrijd tegen Heerenveen. Ik kan niet wachten tot het seizoen begint.’
op en vervolgens op 'Zet op beginscherm'.