COLUMN | Het zit in de details

Daar gaat die zeurpiet weer zullen velen nu denken, het is ook nooit goed. Dat klopt. 
De emotie die er ontstond bij Toornstra en Jones nadat Botteghin eerder in de wedstrijd onnodig bijna een doelpunt veroorzaakte door balverlies gaf me de rust dat die professionaliteit er gelukkig is binnen dit elftal. Want hoewel zowel Eljero Elia door de NOS in de samenvatting nog geroemd werd om zijn inzet, moet ik toch heel eerlijk bekken het gevoel te hebben gehad een andere wedstrijd gezien te hebben. Waarschijnlijk is het puur beeldvorming. Elia die deze week zich weer volop inzette voor zijn maatschappelijke carrière en regelmatig met vriendje Demi de Zeeuw weer in de publiciteit was leek mij gisteren toch alles behalve scherp. Dat gold overigens ook voor Miquel Nelom, dat Woudenberg op die positie geen kans krijgt begrijp ik echt niet. Ook Nelom was als postbode regelmatig bezig met zijn werk na zijn voetbalcarrière zo leek het wel. Waarom het goed is om dan zo zuur te doen over de kleine dingen zul je jezelf nu misschien afvragen. Het antwoord is vrij duidelijk, als je echt mee wilt doen om de prijzen dan is dat nodig. De basis van het voetbal is positiespel. Kijk deze week maar eens naar de Champions League en je zult in slaap vallen, van 32 elftallen die dit allemaal beheersen. In Nederland is dat blijkbaar heel erg moeilijk en dus komt Feyenoord er nog wel eens mee weg, maar een echte basis om op terug te vallen lijkt er toch nog steeds niet te zijn. Wanneer je die basis onder de knie hebt draait het allemaal om perfectie, hoe ongeduldig je ook bent, hoe snel je ook afgeleid raakt. Kampioensploegen hebben in de basis een spel waar ze op kunnen terugvallen en in de perfectie specialisten die kwaliteiten bezitten die de gemiddelde tegenstander net niet heeft. Dat in essentie is bijvoorbeeld hoe Leicester City vorig jaar in staat was om kampioen te worden van Engeland. Daar was geen nieuw groots stadion voor nodig, daar was geen megalomaan spelersbudget voor nodig (alhoewel in het Engelse voetbal dit natuurlijk relatief is..). Een goed scoutingbeleid, een elftal dat kan terugvallen op goed positiespel en enkele uitblinkers van exceptionele klasse die ook nog eens in vorm en blessurevrij waren. Daar hoef je niet tot het seizoen 2022-2023 voor te wachten. Aan het begin van dit seizoen was ik sceptisch, in tegenstelling tot de afgelopen jaren liet ik me voor de verandering eens niet leiden door de hoop die ik aan het begin van elk seizoen de afgelopen 17 jaar kende. Ondanks nederlagen tegen tegenstanders als Go Ahead Eagles heeft dit Feyenoord mij dit seizoen al meer doen verbazen dan de afgelopen voorgaande jaren. Zeker als je kijkt naar het niveau van de tegenstanders valt er dit seizoen echt wat te halen. Dan moet je dat alleen wel willen. Zet daarom alle rand en bijzaken even in de koelkast, een kledinglijn kan heus wel wachten tot volgend jaar. Ook dan zijn er genoeg pubers met de droom zich te kunnen meten aan de lifestyle van Ronaldo & Elia. 
Zie dit dan ook niet als de zoveelste zure column van mijn kant, zie het als mijn teken van liefde aan deze club. Maar bovenal mijn mening en advies om alles en iedereen die gelooft in een kampioenschap dat alleen maar haalbaar is door een half miljard in vastgoed te pompen ongelijk te geven.