COLUMN | Sterker door Strijd

Misschien zit het in onze genen. Of het nu om de middeleeuwen of om een meer recente geschiedenis gaat, Rotterdam en haar bevolking hebben altijd duidelijk partij gekozen tegen het gezag. We laten ons nou eenmaal niet graag vertellen wat we wel en niet mogen doen, want dat bepalen we lekker zelf. Toch? Zo ook Feyenoord: Club van iedereen, voor iedereen. Opgericht in een tijd dat voetbal vaak nog gespeeld werd door artsen en notarissen met deftige heeren in het publiek. Dat kon anders, dus stroopte men naar goed Rotterdamsch gebruik de mouwen op en werd er een heuse volksclub opgericht. Tijden veranderen. Rotterdammers ook, maar de Feyenoorder niet. Altijd dat eigenwijze jongetje ergens achter in de klas, die een haat-liefde verhouding met de meester heeft. Die leerling die soms ineens uit het niets excellereert, om vervolgens weer na te blijven omdat ‘ie iemand heeft geslagen op het schoolplein. Dat brutale buitenbeentje waar er stiekem een hoop jaloers op zijn, omdat ze eigenlijk ook zo zouden willen zijn. Maar het gros van de meerderheid kijkt de andere kant op, houdt zijn mond en valt verder niet al te veel op. De andere kant op kijken en je mond houden, zo zitten we hier niet in elkaar. Maar laten we nou voor één keer naar de juf luisteren en een goed cijfer halen in plaats van iemand neer te meppen op het schoolplein. Voor één keer weer aan Nederland en Europa laten zien waar we goed in zijn en niet onze donkere (geen bananengrappen aub) kant laten zien. Niet op de trappen staan, geen vuurwerk, geen gegooi. Even doorheen bijten, de volgende competitiewedstrijd kun je weer je goddelijke gang gaan maar nu kijkt de UEFA mee. Het is zuur, maar heb begrip voor de maatregelen die de club nu heeft moeten nemen om erger te voorkomen en kijk eens in de spiegel. Of naar je buurman. Kappen nou met wijzen en de schuld bij anderen te leggen, want zo zijn we toch zeker niet in Rotterdam. Wij weten wel beter. Ja ja, fuck de UEFA maar met zijn stomme regels, maar fuck de club alsjeblieft niet. Zingen, schreeuwen, fluiten, de tegenstander verbaal imponeren en de Kuip laten trillen. Daar doet niemand ons in na, daar is Het Legioen goed in. Eensgezind (of hand in hand, zo u wilt) en alsjeblieft niet zo verdeeld als de laatste tijd want dat past helemaal niet bij Feyenoorders. Dan kunnen we volgend jaar in de Champions League laten zien, zonder lelijke netten en in een stijf uitverkochte Kuip hoe wij Rotterdammers hieruit zijn gekomen: Sterker door Strijd.