COLUMN | Niemand is groter dan de club

Wie tegenwoordig door de verschillende buurten in Rotterdam de pleintjes afgaat zal het wellicht al opgevallen zijn, ook in Spangen & Charlois maken Real Madrid en FC Barcelona de dienst uit. Ik vond het al een opzienbarende verschijning toen ik twee weken geleden bij de supercup finale een Feyenoordsupporter in notabene een Olympique Marseille tenue zag rondlopen, maar ook bij mijn bezoek aan de kuip gisteren viel mijn mond van verbazing open. De diversiteit aan voetbaltenues in de kuip kan de Europide nog een puntje aan zuigen. Dat het uittenue van dit jaar verdacht veel lijkt op een eerder gedragen shirt door Chelsea is tot daar aan toe, maar om in je Chelsea Shirt op de tribune te zitten bij een wedstrijd van Feyenoord dat gaat er echt niet in bij mij. Toch is het de laatste modetrend onder het voetbalpubliek, wie het afgelopen EK een beetje gevolgd heeft zag een kleurenpallet aan shirts voorbijkomen op de tribunes dat werkelijk niks te maken heeft met het team dat er op het veld staat. Real Madrid, Manchester City, Barcelona en zelfs AS Roma passeerden afgelopen zondag de revue op de tribunes van De Kuip. Wie s’avonds met het bord op schoot de andere Eredivisie wedstrijden bekijkt valt al snel op dat deze trend zich niet alleen voordoet in Rotterdam. Raar is het niet, het mondiale voetbal is met de miljardencontracten van de Primera Division en de Premier League letterlijk dichterbij de kijkers gekomen over de hele wereld. Wie tegenwoordig een wedstrijd van Arsenal zit te kijken ziet enkel nog Chinese commercials voorbijkomen. Ook die trouwe Britten op de tribune uit de arbeiderswijken van Londen, Manchester en zelfs Leicester zijn ingeruild voor Japanners die werkelijk geen Engels spreken, laat staan een spreekkoor kunnen inzetten. Het liedje dat ze voor Zlatan verzonnen hebben in Manchester is prachtig maar ik betwijfel of de Japanse toeristen op de tribune het kunnen meezingen. Zeg maar dag tegen de sfeer. Het Nederlandse voetbal raakt steeds verder en verder verwijderd van de megadeals in Spanje, Engeland & Duitsland en dus is het logische gevolg dat de huidige jeugd daarom liever in een trainingspak van Real Madrid loopt dan dat van hun lokale voetbalclub. Dat dit fenomeen zich daarom ook vertaalt naar het veld is niet vreemd. Daar waar een speler vroeger nog kon opvallen met een bijzondere kleur schoenen of tatoeage moet je tegenwoordig als voetballer je haar blond verven wil je nog een beetje opvallen. Dat je met heel hard werken waarschijnlijk ook opvalt zal wel teveel voor de hand hebben gelegen. Vraag maar aan Bilal. Toch zijn de schoenen en tatoeages al niet meer genoeg om op te vallen en dus moet het dan maar met gebleekte haren of een knot op je kop. Een geruststelling voor mij was altijd het feit dat Dirk Kuyt in deze knotsgekke wereld zo lekker gewoon gebleven was. Toch is Dirk ook al een jaartje ouder en dat was te zien gisteren. Na 1 helft was Kuyt volledig op, toch had ik niet verwacht dat Gio Kuyt zou wisselen. Hoewel het de meest voor de hand liggende wissel was (want Toornstra speelde gewoon een uitstekende wedstrijd), moet ik toch mijn complimenten uitspreken voor Gio dat hij Kuyt durfde te wisselen. Echter daar waar Kuyt het teambelang boven zijn eigen belang had kunnen zetten deed hij dit niet. Het werd het meest opvallende moment op een middag waarin Feyenoord zichzelf eigenlijk te kort deed, maar tegelijkertijd zichzelf geen seconde in de problemen bracht. Kuyt had de grotere man kunnen zijn van wie we allemaal hem betichten dat hij is, hij had kunnen zeggen dat hij gewoon moe was (niet raar op zijn leeftijd) en dat het voor het teambelang een goede keus was om gewisseld te worden. Toch weigerde Dirk na de wedstrijd interviews en leek hij er niet gelukkig mee. Mooi om te zien dat de wil er nog steeds is om elke wedstrijd tot het gaatje te gaan, maar ook voor Dirk Kuyt geldt dat niets groter is dan het logo op zijn borst. De Kuip is een monument in het Nederlandse voetbal, de grasmat behoort de heilige status toe en het legioen is bekend over heel de wereld. De manier waarop Gerard Meijer geëerd werd gisteren is tegenwoordig bijzonder. Zo gaan veel bevolkingsgroepen in onze samenleving niet meer met elkaar om. Ook al blijft het voetbal van Feyenoord structureel al zo’n 20 jaar achter, De Kuip en zijn inwoners zijn een mythe in het Europese voetbal. Toch dreigt ook dit veelkoppige monster uit de oertijd van het voetbal uit te sterven als een dinosaurus en dat zou doodzonde zijn. Mensen laat daarom voortaan die shirtjes & trainingspakken van andere clubs lekker thuis, koop voor je kind eens een Feyenoord shirtje en kom lekker het Hand in Hand zingen. We verwijten tegenwoordig allemaal dat spelers niet meer trouw zijn aan een club, maar ook zelf hebben we nog aardig wat goed te maken, anders is straks De Kuip en het Legioen alleen nog maar bekend van de verhalen.