COLUMN | Ze doen maar wat

Tsjah, wat was het weer gezellig in de Arena en wat waren we weer met velen. Maar met sentiment en trots worden geen prijzenkasten gevuld, zo bleek ook gisteren maar weer. Beschamend was het om te zien hoe PSV zonder echt gas te geven Feyenoord overklaste met simpel beter positiespel en aannames die niet leiden tot balverlies. Tot overmaat van ramp kon het een van de vedettes van het elftal al in de 60e minuut wisselen en het vrije plekje in de bus kon worden geclaimd voor nog een schaal. Beschamender was het misschien wel om dominee Dirk Kuyt en ‘In himself he trust” Gio te horen over het feit dat ze toch wel zo’n fantastische tweede helft hadden gezien. Waren ze misschien samen gaan kijken aan de andere kant op de Toekomst? Want ik heb zowel in de eerste als tweede helft een Feyenoord gezien dat mij niet kon overtuigen dat er werkelijk ook maar een gedachte in het spel zat. Misschien dat ze de doelkansen in de tweede helft bedoelden, dat klopt die waren er in de tweede helft, maar berustten louter op geluk daar kwam geen veldtactiek aan te pas helaas. Wat dat betreft was dit het een zomer waarin Feyenoord een goede slag had kunnen slaan. Lange voorbereiding, geen beslissende wedstrijden die zich afspelen voor die oh zo belangrijke dag van 31 Augustus. Gio aan de start van het seizoen zonder de hulp van Dick Advocaat zou dit seizoen zijn ware aard als trainer laten zien. Nog voordat het seizoen is begonnen werd die ware aard wel pijnlijk duidelijk gisteren.. wederom stond er op het veld een Feyenoord zonder enige tactische vorm. De hand van Gio is duidelijker dan ooit: ze doen maar wat. De hele zomer lang speelde dan ook de vraag door mijn hoofd, hoe het anders zou moeten? Hoe kan dit elftal voorkomen in dezelfde fouten te vervallen waar ze al bijna 20 jaar lang in lijken te vervallen? Jaar in jaar uit laten ze de punten liggen in uitwedstrijden en tegen de kleintjes. Je zou toch zeggen dat deze vraag ook bij de technische staf zou leven, maar helaas lijkt men verder gegaan te zijn op dezelfde voet als vorig jaar. Nu lag het vorig jaar dan ook volgens Gio allemaal aan Colin Kazim Richards, het hele groepsproces was verstoord vanwege Turk. Zou diezelfde Kazim gisteren voorafgaand aan de wedstrijd een groepswhatsapp verstuurd hebben met een foto van Chriet Titulaer (aan de jongere lezers ander ons, Google het maar) om Tonny Vilhena te zieken zodat hij vervolgens elke bal die hij kreeg verprutste. Je weet het niet, als Kazim zo makkelijk het groepsproces kan verstoren dan zijn we heel ver van huis. Nu heb ik gehoord dat Steven Berghuis de verlosser moet zijn voor dit Feyenoord. Dat alleen al vind ik opmerkelijk want dit wordt geroepen door volwassen kerels die zichzelf voetbalanalyticus durven te noemen. Misschien dat ze bij Fox Sports voorafgaand aan de uitzending met z’n allen een lijntje snuiven (wat overigens niet raar is gezien het niveau van de Eredivisie moet je toch iets doen om de tijd te doden..), maar het is mij nog niet duidelijk wat er aan dit elftal anders is dan een half jaar geleden, toen er 7 keer op rij verloren werd. Nu moeten we geloof ik een gat in de lucht springen dat we dankbaar mogen zijn dat Berghuis z’n salaris inlevert om bij Feyenoord te tekenen maar laat nou net dat hetgeen zijn wat er mis is aan de hele situatie. Berghuis, een broodvoetballer, verkoos Engelse ponden boven zijn sportieve toekomst in Nederland. Na een mislukt avontuur moeten we met z’n allen op de banken god op z’n blote knieën danken dat hij de moeite wilde nemen naar Feyenoord te komen. In de tussentijd wordt het talent uit eigen opleiding op de bank gezet en halen we opnieuw een voetballer zonder persoonlijkheid in huis. Want dat is natuurlijk niet wat dit elftal kan gebruiken: een persoonlijkheid. Wat dat betreft was de zomer lang, maar is er niks veranderd. Ik hoop toch zo dat ik eens ongelijk krijg, maar op deze manier zit het er niet in.