Vilhena: 'Ik weet niet of ik zonder Gio nu nog voor Feyenoord had gespeeld'

Tonny Vilhena is misschien wel de meest besproken Feyenoorder van het afgelopen jaar. Hij zou vertrekken, toch weer niet, toch weer wel en zelfs een officieel statement op Feyenoord.nl dat het Vilhena succes wenst in zijn verdere loopbaan. Maar toch, Vilhena tekende bij, hij doet in Voetbal International één keer zijn verhaal. Vilhena’s moeder is ernstig ziek, dat is één van de redenen dat Vilhena in Nederland wilde blijven. ‘Er waren zat opties, ik kon naar heel veel clubs, maar als je dan ’s nachts je moeder hoort hoesten en je weet dat ze veel pijn heeft, maakt dat de beslissing eigenlijk vrij eenvoudig. Ik hou te veel van mijn moeder om haar nu in de steek te laten.’ Vilhena besloot thuis op zijn kamer dat hij zou blijven. ‘Een week voor de eerste training heb ik de knoop doorgehakt. Ik was thuis, zat boven in mijn kamer, liep naar beneden en zei tegen mijn vader: Ik blijf, regel het maar met Feyenoord.’ Vilhena weet wat het is, hij wordt vaak bekritiseerd in de voetbalshows, maar kijkt zelf nooit televisie. Zijn vrienden wel en die wijzen hem dan op de kritiek, Vilhena weet dat het erbij hoort. ‘Als je speler bent van Feyenoord, sta je in de spotlights en heeft iedereen een mening over je, ook al is die slechts gebaseerd op wat mensen zien. Want geloof me, er zijn er maar weinig die mij echt kennen.’ Ook wil Vilhena zeker niet terugslaan naar de mensen die wel kritiek op hem hebben. ‘Ik kan nu dit interview gebruiken om van me af te slaan, om bepaalde personen aan te pakken, maar als ik dat doe, zou ik mezelf verlagen. Liever bijt ik op mijn tong en laat ik mijn voeten spreken. Ik geef ook niet voor niets weinig interviews. Ik ben voorzichtig en bescherm mezelf.’ Vilhena is altijd al onverstoorbaar geweest, Al toen hij klein was liep hij niet weg. ‘Ik kan vrij hard zijn en weet van mezelf dat ik op mensen misschien wat arrogant overkom, maar wie mij kent, weet dat ik gewoon zo kijk. Misschien heb ik dat wel van mijn vader geërfd. Als je mijn broertje Randy neemt, die is heel aardig, veel softer dan ik, kan zo met iedereen een praatje maken. Ik kan dat minder goed, stel mezelf nu eenmaal niet zo snel open voor mensen.’ Vilhena werd vaak weggezet als een geldwolf, maar is dat allerminst. ‘Voor mij is één ding belangrijk: het sportieve perspectief. Bij geen enkele club kreeg ik het gevoel dat ik er per se heen moest.’ Geldwolf? ‘Ik moet lachen als mensen zeggen dat het mij om geld te doen was. Dan had ik nu wel in Piraeus gezeten, of in Milaan, of ergens in Spanje of Engeland. Ik kon bij Inter echt heel veel verdienen, maar weet je, ik móét gewoon spelen. Ik kan toch niet na een half jaar voetballen weer ergens op de bank gaan zitten? Dan zou dat ten koste gaan van mijn ontwikkeling. Bovendien heb ik thuis zorgen genoeg. De personen die mij een geldwolf hebben genoemd, komen dus duidelijk niet uit het voetbal. Voor welke speler van 21 jaar is geld nou een doorslaggevende factor? Voor ons, en mij dus ook, telt maar één ding: voetballen. Dat is nog steeds het liefste wat ik doe. Elke dag dat ik train of elke wedstrijd die ik speel, heb ik plezier. Dát is mijn drijfveer, geld niet, man. Tuurlijk is een goed salaris belangrijk, het is absoluut een vorm van waardering, alleen heeft ’t bij mij nooit op nummer één gestaan. En zeker ook niet bij mijn vader. Hem werd ook wel eens verweten dat-ie uit was op miljoenen, maar toen ik hem vertelde bij Feyenoord te willen blijven, was hij de eerste die me feliciteerde.’ Vilhena kon op zijn 16e ook al naar het buitenland, maar hij was en is nog niet klaar bij Feyenoord. ‘Ik vertrouw op wat ik voel en ik voel dat ik bij Feyenoord nog niet klaar ben.’ Vilhena heeft het gevoel een aankoop van Feyenoord te zijn. ‘Ik heb nooit afscheid genomen van Feyenoord, dat is misschien nog wel het meest gekke van alles. Toen ik vorige week de kleedkamer van Feyenoord binnenstapte, werd er wel gelachen. Zo van: Daar heb je ’m weer. En inderdaad, ik was er weer. Voor sommige jongens een verrassing, anderen had ik al verteld dat ik zou blijven. Het voelt alsof ik voor Feyenoord een nieuwe aankoop ben, want niemand had verwacht dat ik alsnog zou bijtekenen. En ik ben ook niet de enige die heeft verlengd. Karim (El Ahmadi), Eljero (Elia), Dirk (Kuijt), Terence (Kongolo), Rick (Karsdorp)… Er is in vergelijking met vorig seizoen niks veranderd, maar met Nicolai Jørgensen is er wel een goede spits extra gekomen. Dat zorgt ervoor dat het niveau meteen hoog is. We hoeven niet meer te wennen aan elkaar of de trainer. Daardoor kan ik niet geloven dat we weer te maken krijgen met zo’n inzinking als vorig jaar. We moeten nu langer meedoen om de titel en ik ben er heilig van overtuigd dat het mogelijk is.’ Giovanni van Bronckhorst is erg belangrijk geweest voor Vilhena. ‘Ik weet niet of ik zonder Giovanni van Bronckhorst nu nog voor Feyenoord had gespeeld. Ik heb veel met hem gesproken. Hij raakte me, al zei hij eigenlijk niet eens iets geks of heel bijzonders. Hij vertelde gewoon op een goede, rustige manier dat het voor mijn ontwikkeling beter was als ik nog een jaar of twee bij Feyenoord zou blijven. Maar het ging me niet eens om de inhoud, wel om de moeite die hij heeft genomen. Hij gaf mij het gevoel dat hij écht wilde dat ik bleef. Ik vind het heel bijzonder dat de trainer op die manier heeft geprobeerd mij te behouden. Ik ben Van Bronckhorst heel erg dankbaar. Hij had kunnen doen wat waarschijnlijk iedere andere trainer zou hebben gedaan: een speler met een aflopend contract niet opstellen. Maar hij vertelde dat-ie me nodig had en gebruikte me wél. Voor hem was dat toch een gok. Stel dat ik had gefaald, dan zou hij de sjaak zijn geweest.’ ‘Mijn ambitie is altijd geweest dat ik op een goede manier afscheid wilde nemen van Feyenoord. Het is mijn club, ik speel er sinds mijn achtste jaar, de band is ontzettend hecht. Is dan een half jaar goed spelen een goed afscheid? Vergeet niet dat ik anderhalf seizoen bijna niet heb gespeeld, dat was ook de voornaamste reden dat ik mijn aflopende contract niet wilde verlengen. Ik verdween onder Fred Rutten uit de basis en vorig jaar begon ik ook niet als echte vaste kracht. Er was simpelweg geen perspectief. Pas na de winterstop begon ik te spelen. Nou, ik wil het niveau van die tijd een heel seizoen laten zien. Natuurlijk komt ooit het moment dat ik Feyenoord verlaat, alleen wil ik dan wel door de voordeur naar buiten.’