COLUMN | Een goed ventje

Bijzonder was het feit dat Feyenoord weer leefde als nooit tevoren, dat bleek later ook toen De Kuip het gehele seizoen vrijwel wekelijks uitverkocht was. De helikopter die voor het eerst in jaren niet alleen iets om naar uit te kijken was vanwege het showelement, maar eindelijk ook eens vanwege de spelers die het vervoerde. Toch is het moment dat mij het meeste bijstaat van deze dag het ererondje van de spelers na afloop van de presentatie. Uiteraard ging alle aandacht uit naar Dirk Kuyt die eindelijk weer met het Legioen verenigd werd, maar de grootste man op het veld was toch echt Anass Achahbar. De enige speler van het gehele gezelschap die de moeite nam om tijdens het rondje even over de boarding te springen en zich richting het vak met de rolstoelen te begeven om een bal cadeau te geven. Vanzelfsprekend zou je zeggen, maar in de voetbalwereld van vandaag de dag met verwende ego’s en verveelde pubers als middelpunt was er op dat moment niemand menselijker in mijn ogen dan Achahbar. Nu een jaar later neemt hij afscheid van Feyenoord. Hoewel het misschien de vraag is of hij het ook daadwerkelijk in huis had spits van Feyenoord 1 te worden, heeft hij nooit een kans gekregen. Althans.. zijn wedstrijd tegen PSV, zijn invalbeurt tegen Heerenveen het zijn toch kleine kansjes te noemen en om nou te zeggen dat hij er met de pet naar gooide. Nee Anass was een goede jongen, sprak nooit kwaad over de trainer en al helemaal niet over de club. Toch verkreeg Colin Kazim Richards de voorkeur boven het kleine talent van Varkenoord. Toen Kazim via de achterdeur vertrok was het wederom de kleine Hagenees die zonder te morren inviel tegen Heerenveen, een prachtig doelpunt scoorde maar baalde omdat het er een te weinig was. Ook die kleine momenten die hij tot prachtige lichtpunten wist om te buigen bleken niet genoeg. Afgelopen weekend werd het duidelijk, Anass gaat naar Zwolle daar krijg hij hopelijk wel een kans. Anass nam de tijd om afscheid te nemen van het Legioen en in het bijzonder een kleine fan die zijn hart gestolen had. Het grooste talent van Varkenoord bleek niet goed genoeg voor Feyenoord. Hij was goed genoeg de ontwikkeling van Vincent Jansen bij Feyenoord in de weg te staan, maar niet goed genoeg voor Feyenoord 1. Wat hoop ik toch dat die jongen er komend jaar gewoon 40 inlegt. Zelfs al legt Achahbar komend seizoen maar vijf doelpunten in het netje, dan nog is deze kleine held een groter mens dan de wispelturige beleidsbepalers bij Feyenoord. Als dan aan het eind van de rit de balans wordt opgemaakt bij Feyenoord, wordt nu de noodzaak uitgeroepen om het elftal deze zomer te versterken en het liefst met middenvelders en buitenspelers. En dat nadat er net afscheid genomen gaat worden van eigen talent, moet het nu worden aangevuld met middelmaat. Wat heeft Steven Berghuis bijvoorbeeld wat Nigel Roberta niet zou hebben? Behalve de ervaring om in Engeland tegen degradatie te voetballen. De generatie van Roberta is gewend om elk jaar minstens twee keer van Ajax te winnen, dat is een ervaring die in dit huidige elftal van Feyenoord weinigen gegeven lijkt. Het lijkt af en toe wel een hele goede maar pijnlijke comedy, men doet maar wat. Zelfs een peuter van 4 jaar heeft wat dat betreft meer concentratievermogen om niet van de ene in de andere verleiding te vallen dan de gemiddelde bestuurder bij Feyenoord. Er zijn dit jaar slechts 3 jeugdspelers doorgebroken in het eerste elftal van Feyenoord dat tot het afgelopen jaar gold als de club met het beste opleidingsinstituut van Nederland. 'Gold' ja, want toen er ineens een zak met geld ter beschikking was werd deze wederom ouderwets over de balk gesmeten. Overigens zal het bij elkaar niet meer dan 30 minuten geweest zijn dat deze jongens op het veld hebben gestaan. En dat uitgerekend twee van de drie spelers die hun debuut mochten maken een buitenspeler en een middenvelder waren.. ach laat ook maar, u begrijpt hopelijk wel wat ik bedoel. Het seizoen had dan ook niet verwarrender kunnen eindigen dan de transfersoap van Vilhena afgelopen vrijdag en het vertrek van clubkind Achahbar. Wat dat betreft vind ik dat Vilhena veel te verwijten valt als het gaat om de communicatie en zijn allesbehalve constructieve verhouding in deze soap. Daar waar Achahbar er voor koos zich op de vlakte te laten en te hopen op die kans om zich te bewijzen. Maar wat nog veel meer pijn doet is de onkunde aan de kant van Feyenoord. Want in het huidige voetbal hebben spelers als Vilhena nu eenmaal de kaart in handen. De Stadionclub zou een contract klaar hebben liggen maar Vilhena zou daarmee niet (in verhouding met de selectie) een topsalaris krijgen. Ik weet ook wel dat het een omhooggevallen mannetje is, maar het feit is wel dat Tonnny Vilhena het afgelopen seizoen naast Dirk Kuyt een van de vaste steunpilaren van dit elftal is geweest. De tijd waarin jonge talenten in Nederland de mond werden gesnoerd als die te groot werd is voorbij. Het Nederlandse voetbal en Feyenoord in het bijzonder stelt Europees gezien (laat staan mondiaal) Helemaal niks meer voor. Als je iemand van het talent Vilhena in huis hebt is dat voor Nederlandse clubs de enige manier om financieel en sportief een keer een klapper te maken. De zelfdestructieve houding van Feyenoord is tekenend voor de onkunde binnen de club. Het is niet zo dat ze in Amsterdam en Eindhoven structureel beter zijn dan de rest van Nederland omdat ze daar zo’n mooi stadion hebben, maar pijnlijk genoeg wel mensen met kennis van zaken. Ik denk namelijk dat als Depay twee jaar geleden van PSV een hoger salaris had ge-eist waarmee hij bij de bestverdienende spelers van de club zou komen te behoren, ze dat zonder probleem gedaan zouden hebben. Ik dacht dat Feyenoord met zijn voorheen beste jeugdopleiding van Nederland een visie voorstond waarbij talent werd opgeleid en voortdurend het eerste elftal zou vullen, aangevuld met versterkingen die daadwerkelijk een slag beter zijn dan wat een speler uit de eigen opleiding te bieden heeft. Niets is helaas minder waar. We blijven de club met de grootste en trouwste aanhang van Nederland, maar blijven ook “best of the rest” zolang we daarmee genoegen blijven nemen. We blijven genieten van documentaires over het Legioen in de jaren 60 omdat het verleden het enige is dat Feyenoordsupporters zoet houdt in de waan dat Feyenoord nog iets voorstelt. En zo gaat ook het seizoen 2015/2016 uit als een nachtkaars, als het zoveelste tussenjaar. Voor een generatie die Feyenoord nog nooit prijzen heeft zien winnen was het ongetwijfeld een prachtig seizoen en het is een kwestie van een paar jaar, dat het seizoen als het afgelopen jaar, als de standaard zal worden gezien voor succes. Ook deze column voelt als een nachtkaars die langzaam uitbrand, hopelijk geeft hij genoeg licht om de komende maanden alles toch nog even te laten bezinken en weer fris aan een nieuw seizoen te beginnen. Helaas een seizoen zonder mijn grote kleine vriend Anass Achahbar, ik gun hem oprecht met zijn persoonlijkheid een club als PEC Zwolle. Een vriendelijke club waar iedereen welkom is, niemand boven zijn stand leeft en toch bloedfanatieke supporters. Ik had hem zo graag anders gegund, Achahbar is nog een van de weinige clubspelers die Nederland kent zoals hij zich naar en over Feyenoord heeft geuit, maar als je grote liefde zo met je speelt zul je hoe pijnlijk dan ook afscheid moeten nemen. Anass was niet de enige, Van Persie, Boetius en ook Tonny Vilhena gingen hem voor. Anass het ga je goed. Tot juli! Martijn