COLUMN | Niet nog eens acht jaar

Het komt in de recente geschiedenis niet vaak voor dat wij Feyenoord-supporters mogen juichen. Dat wij in de fontein op het Hofplein mogen duiken. Laat staan dat wij onze aanvoerder een prijs omhoog zien tillen. Zondag was echter een uitzondering op de regel. Zondag stond Feyenoord weer voor even centraal. Zondag werd jij, als lid van Het Legioen, beloond voor het afzien dat jij met het rood-wit hart maar al te goed kent. Na dat laatste fluitsignaal, dat volgens de stopwatch van Dirk Kuyt al één uur eerder had moeten klinken, ben je weer op en top Feyenoorder. Een moment van trots. Met de trots dat je Feyenoorder bent, loop je elke dag over straat. Maar trots kunnen zijn op de sportieve prestaties van onze club, is helaas niet elke dag aan de orde. Maandagochtend kan dat wel. Wanneer de Coolsingel weer rood-wit kleurt en de Feyenoordliederen door de speakers klinken. Luidkeels meegezongen door jou, door Het Legioen. Het kippenvel staat overal op je lichaam wanneer wij iedereen laten zien hoe groot Feyenoord is en waarom wij de mooiste club van Nederland vormen. Maar hoe geweldig het ook is dat Feyenoord eindelijk weer een prijs kan bijschrijven: de realiteit leert ons dat het toch een erg magere afspiegeling is op de grootsheid waar Feyenoord (nog steeds) voor staat. Sinds de eeuwwisseling wonnen wij slecht drie noemenswaardige prijzen. Waarvan de UEFA Cup winst in 2002 direct een waanzinnige uitschieter is. Maar na de bekerwinst in 2008 zijn we, tot zondagavond uiteraard, nooit in de buurt geweest van een prijs. Waar het mis ging, zal ik niet behandelen. Daar zijn al de nodige theorieën op losgelaten, en ik heb waarschijnlijk niet het juiste antwoord op. Het vizier zal weer op de toekomst moeten. Hoe gaat de club Feyenoord ervoor zorgen dat het hongerig legioen niet opnieuw acht jaar moet wachten, terwijl Ajax en PSV de landskampioenschappen verdelen. Neemt Feyenoord afscheid van Martin van Geel? Neemt Feyenoord afscheid van Eric Gudde? Hoe ontwikkeld Giovanni van Bronckhorst zich als hoofdtrainer? Welk materiaal krijgt hij tot zijn beschikking? Is Tapia de nieuwe Vilhena volgens de heer Van Geel, of zijn opvolger? Het zijn allemaal vragen waar we relatief snel antwoord op zullen krijgen. Maar naast de beker zal ook de beruchte schaal waar eens een bezoek moeten brengen aan Rotterdam-Zuid en dan het liefst voor de duur van een jaar. Daarvoor moet er iets veranderen binnen Feyenoord. Niet alleen binnen de clubleiding, maar ook bij de supporters. We mogen onze honger niet stillen, en tevreden zijn met één beker in acht jaar. En bovenal: we moeten voorkomen dat supporters uit Amsterdam en Eindhoven ons een beker gunnen. Feyenoord zal afscheid moeten nemen van de Kuip. Hoe pijnlijk dat ook is. Er zal een nieuw trainingscomplex moeten komen, om het topsportklimaat, waar Koeman en Rutten om vroegen, in te passen. Feyenoord moet af van de ‘Feyenoord-speler’. Een term die Van Geel vaak gebruikt bij de presentatie van een nieuwe speler, die zogenaamd hoort bij de havenclub. Waar die term precies voor staat blijft een vraagteken. Neem Lex Immers: fans zijn dol op deze speler en krijgen al snel een zwak voor zijn werklust. Begrijpelijk, maar we worden er geen kampioen mee. Hoewel we ons wellicht minder kunnen identificeren met het eerste elftal, moeten we naar een team met meer kwaliteit en creativiteit. Het aankoopbeleid lijkt nu teveel afgestemd op de ‘Feyenoord-speler’. Spelers die Feyenoord daadwerkelijk beter maken, kosten meer geld. Geld kan de club genereren met een nieuw stadion en Europees voetbal. Door de winst van de beker is laatstgenoemde voor het aankomende seizoen gelukkig veiliggesteld. Het sentiment rond het stadion moet worden losgelaten door initiatieven als Red De Kuip, willen we doorgroeien. De Kuip is geweldig. Ons huis. Laat daar geen misverstanden over bestaan. Maar net als Atletico Madrid en West Ham United, tevens geweldige volksclubs, moeten wij verhuizen om door te ontwikkelen. De komst van een nieuw trainingscomplex, waar ik hierboven al over begon, ligt in het verschiet. Binnen nu en twee jaar moet de eerste bal over het nieuwe gras gaan rollen. Het is cruciaal voor de ontwikkeling van talenten in het hedendaagse voetbal, maar ook voor de aantrekkingskracht van Feyenoord op jonge voetballers. Veel spelers die Feyenoord scout bij mede-Eredivisionisten, laten Rotterdam nu rechts liggen bij gebrek aan een sportief plan. Een deel van dat plan zal het trainingscomplex zijn, wat spelers met veel potentie eerder laat neigen om toch een contract bij de mooiste club van Nederland te ondertekenen. Wanneer talenten wel naar Rotterdam komen en onze opleiding weer terug gaat naar het gewenste niveau, kunnen wij ook weer meer jongens van (het nieuwe) Varkenoord in het eerste elftal bewonderen. Met de aanwezigheid van meer kwaliteit om hen heen, zullen ze zich sneller ontwikkelen. Tevens zullen er minder jongens op zeer jeugdige leeftijd de overzeese tocht naar Engeland maken. Eerst mogen wij echter genieten van de bekerwinst. En dat is Het Legioen gegund. Zo vaak winnen wij niet, maar toch staat de hondstrouwe supportersschare elke wedstrijd achter Feyenoord. Dat zal nooit veranderen. Ook niet in een nieuwe Kuip. Ook niet als we nog eens acht jaar moeten wachten. Maar dat is niet wat het Legioen verdient en waar de club Feyenoord voor staat. Peter