COLUMN | Zelfs bij een nieuw stadion in 2022, verdient Rotterdam nu ook een voetbaltempel

Op dit soort dagen besef je eens te meer de grootsheid van die prachtige stad Rotterdam. Met het marathon parcours over twee oevers is de stad één. Iets wat men in de hoofdstad blijkbaar moeilijk kan verkroppen, zo achtte notabene de Nieuwe Rotterdamse Courant (tegenwoordig in Amsterdam gevestigd) het nodig een geheel artikel te wijden aan het feit dat de Rotterdamse marathon allemaal niet zoveel meer voorstelde. Sinds die redactie naar Amsterdam is verhuisd zijn ze het volgens mij helemaal kwijt geraakt, maar laat ze lekker. Rotterdam is de sporthoofdstad van Nederland, niet alleen voor het voetbal of het hardlopen. De tourstart in Utrecht was leuk, maar die in Rotterdam was mooier. De formule 1 bolides die jaarlijks de Willemsbrug op en neer racen, het ABN Tennistoernooi in Ahoy en natuurlijk de zesdaagse. Met als kers op de taart die KNVB Bekerfinale die toch elk jaar weer zonder discussie in de havenstad een spektakel vormt. Elk jaar weer staat Rotterdam in de spotlight als sporthoofdstad van Nederland, maar daar hoor je eigenlijk niemand over. Als Olympische sporters of het nationale voetbalelftal thuiskomen na een succesvol eindtoernooi moeten ze allemaal met een bootje over de grachten, maar dat haalt het toch niet bij het aanzien van Rotterdam. Onlangs was er de D.G. van Beuningenlezing, een jaarlijks terugkerend evenement waarbij bijzondere mensen die iets gepresteerd hebben voor Rotterdam in het zonnetje worden gezet. Over het algemeen is het meer een netwerkborrel van de havenbaronnen en het oude geld van Rotterdam, maar allemaal hebben ze een innige liefde voor de stad. Dit jaar was het Riek Bakker die het podium aangreep om in al haar enthousiasme te vertellen dat de kuip stedenbouwtechnisch gezien beter zou passen op de noordoever. Niet raar, want stedenbouwkundigen kijken niet naar de emotie, de geschiedenis en de historische waarde dus in het algemeen kan ik het haar niet kwalijk nemen. Zeker niet als je bedenkt dat Riek Bakker de architect is geweest van de kop van Zuid. Alhoewel je voor zo’n lezing een aardig bedrag bij kan schrijven op je bankrekening en Google je vriend is tegenwoordig, dan had dat dan wel beter gekund, met iets meer research. Nee ondanks de woorden van het NRC dat Rotterdam niks meer voorstelt en die marathon z’n langste tijd heeft gehad, weten de Rotterdammers wel beter. Niet voor niks gaf Wilhelmina na de oorlog Rotterdam de kreet “sterker door strijd” mee, in Rotterdam is niks logisch en zeker niet vanzelfsprekend. Neem nou alle stedenbouwkundigen op de wereld en leg ze de kaart van Rotterdam voor. Als je goed kijkt komen alle wegen uit op het hofplein en toch zou geen enkele Rotterdammer zeggen dat het Hofplein het middelpunt van de stad is. Neem nou Feyenoord, na 7 verloren wedstrijden voetballend gezien vrijwel geen verbetering en toch gewoon zes keer achter elkaar winnen met de 3e plek in handbereik en een bekerfinale in de zak. Rotterdam heeft geen last van het Calimero effect. Rotterdam is groots en eigenzinnig op zijn eigen manier. Rotterdam is zo onhollands dat het eigenlijk raar is dat het als sporthoofdstad van Nederland waar de grootste sport voetbal is, Feyenoord niet de topclub van Nederland is. Begrijp mij niet verkeerd, het stadion zit wekelijks vol maar met multinationals als Vopak, het Havenbedrijf en Unilever om de hoek zou het geen probleem moeten zijn om toch jaarlijks een ticket te bemachtigen voor de Champions League. Om over het stadion maar even niet te spreken, want zelfs als het nieuwe stadion er pas in 2022 komt betekent dat niet dat er nu niks meer aan gedaan hoeft te worden. Over twee weken is er weer de bekerfinale en concludeert heel voetballend Nederland dat de Kuip toch eigenlijk wel de tempel van het Nederlandse voetbal is. Toch lijkt die goeie ouwe kuip zijn laatste tijd gehad, zelfs al komt er pas in 2022 een nieuw stadion. Daarom een advies: neem even een kijkje in de keuken bij Valencia CF, als voorbeeld. Wat nieuwe stoeltjes en een likje verf al niet kunnen doen. Het lijkt alsof dat oude Mestalla een nieuw stadion is geworden en toch is niets minder waar. Hoe dan ook, na een dag als gisteren vervult niets mij zo als de trots die ik voel voor Rotterdam. Wat men ook beweert, het is de sporthoofdstad van Nederland. En zelfs de stedenbouwkundigen krijgen van mij hun gelijk, want uiteindelijk leiden alle wegen niet naar Rome, maar naar het Hofplein.