'In Praag voelde ik dat Feyenoord één grote familie is'

Eljero Elia vierde gisteren feest met het uitvak en herkende een supporter die de selectie vaak bij De Kuip opwacht. Elia gaf zijn shirt aan hem weg. "Na afloop heb ik mijn shirt aan een supporter in het uitvak gegeven. Ik herkende hem, hij staat na wedstrijden regelmatig bij De Kuip. Ondanks de resultaten van de laatste weken bleef hij altijd positief en sprak hij ons moed in", vertelt Elia op de clubsite van Feyenoord. "Daarmee staat hij in mijn ogen symbool voor de trouw en de loyaliteit van het legioen." Die supporter is Gertjan ter Horst uit Cambuur. De onder de supporters bekend staande Fries slaat geen wedstrijd van zijn club over zowel thuis, uit, als Europees. Het magazine van de Feyenoord supportersvereniging 'Hand in Hand' interviewde de goedlachse en altijd positief ingestelde reinigingsmedewerker uit het hoge Noorden. Leeuwarder verrotterdamst: Hij is een echte Leeuwarder of Liwwadder, zoals inwoners van de Friese hoofdstad zelf graag zeggen. 's Ochtends voor dag en dauw op pad om namens afvalverwerkingsbedrijf Omrin de straten schoon te vegen. 's Middags meestal rond vier uur thuis in de rustige wijk Aldlân. Alle tijd om 's avonds te ontspannen in de Friese zaalvoetbalcompetitie of gewoon een potje op tv te kijken dus. Toch is er één ding wat Gertjan ter Horst (29) onderscheidt van zijn stadsgenoten. ,,Van mij mag Cambuur ook wel eens verliezen." Twee keer per jaar welteverstaan. ,,Als Feyenoord de tegenstander is." Wat clubliefde al niet doen kan 222 Kilometers scheiden seizoenkaarthouder Ter Horst van De Kuip. Toch staat zijn Leeuwardense leven in het teken van Feyenoord. Dag en nacht. ,,Ik moet ook wel eens avonddiensten draaien, maar zelfs dan speur ik het internet af naar de laatste nieuwtjes uit Rotterdam-Zuid. Ook af en toe achter het stuur van de veegmachine ja." Friesland, Leeuwarden. Je zou zeggen dat wie daar, met volksclub Cambuur om de hoek, geboren wordt een duidelijke voetbalvoorkeur heeft. En mocht je familie vooral bestaan uit Friezen van buiten de hoofdstad dan ligt Heerenveen voor de hand. Toch? ,,Mijn familie bestaat uit echte Leeuwarders", verduidelijkt Ter Horst. ,,Maar ook uit echte Feyenoorders. Mijn vader heeft dat van mijn opa meegekregen. Via hen ben ik besmet met het virus. Ik moet een jaar of tien zijn geweest toen we voor het eerst naar De Kuip gingen. Ergens midden jaren negentig op een Open Dag. De tijd van Ed de Goey en Henke Larsson, zeg maar. Het kippenvel wat ik bij het betreden van dat stadion kreeg, zal ik nooit meer vergeten." Hij is erbij als Feyenoord in 2008 met bekerwinst de tot nu toe laatste prijs in de wacht sleept. Maar ook in 1999 bij het binnenhalen van het meest recente landskampioenschap. ,,NAC-thuis. Waren mijn vader en ik helemaal voor naar Rotterdam gecrost. Terwijl we niet eens kaarten hadden. Vlak voor de aftrap gingen er bij de klantenservice nog wat tickets in de verkoop, maar wij stonden behoorlijk achter in de rij. Hebben we wat geld naar voren doorgegeven en konden we toch nog meemaken hoe Feyenoord die Schaal veroverde." De van opa via vader op zoon doorgegeven clubliefde wordt almaar sterker. En Ter Horst steeds fanatieker. Inmiddels heeft-ie al vijftien jaar een seizoenkaart (,,eerst op OO, nu op dubbel R: vanaf de tweede ring zie je gewoon beter") en bezoekt hij iedere uitwedstrijd. In al die jaren miste de langeafstandssupporter slechts één duel. ,,Mijn oma gaf een groot feest. Als ik daar niet bij was geweest", grapt de Leeuwarder, ,,was ik uit de familie verstoten. Heb ik die pot maar via de tv gevolgd." Aan zijn gezicht is te zien dat het nog steeds pijn doet. Ter Horst rijdt altijd samen met een Leeuwarder Feyenoord-vriend richting Rotterdam. Voor de aftrap wordt er geborreld bij Mike's Snookerclub of voetbalvereniging DHZ op Varkenoord. De Fries houdt het meestal bij fris. ,,Ik ben al-tijd de bob. Die vriend heeft geen rijbewijs." Intussen maken de Leeuwarders deel uit van Feyenoord Regio Noord. Een groep die enkele jaren geleden opgericht werd door clubliefhebbers - de naam zegt het al - afkomstig uit Noord-Nederland en momenteel tussen de 70 en 100 leden telt. ,,We hebben een vlag in het stadion hangen en komen af en toe bij elkaar om het over de club te hebben. Gezellig. Maar we zitten wel verdeeld over verschillende vakken en rijden ook niet gezamenlijk naar De Kuip." Afsluitdijk Het is een voor de hand liggende grap. Iedere Fries die de Afsluitdijk oversteekt, of bij Steenwijk Overijssel binnenrijdt, verkast naar een ander land. Ter Horst - ,,ik spreek geen Fries en heb niet zoveel met de provincie" - heeft na ontelbare uitstapjes naar De Kuip ook zijn echte Feyenoord-debuut buiten de landsgrenzen gemaakt. De met 2-0-verloren uitwedstrijd bij Sparta Praag in de play-offs voor de Europa League betekende zijn eerste Europese trip. ,,Super, super, super." Ter Horst staart wat voor zich uit. Hij reed samen met wat vrienden uit Emmeloord en Meppel de hele nacht door om op tijd in Tsjechië te zijn en wordt weer stil van wat hij daar meemaakte. ,,Dan sta je op de wedstrijddag honderden kilometers van huis op een plein in een vreemde stad en voel je je toch thuis. Typisch Feyenoord. We stonden met veel supporters bij elkaar en dan verbroedert clubliefde snel. In Praag voelde ik dat Feyenoord één grote familie is." ,,Ik kan me nog alles herinneren van de UEFA Cup- finale in 2002", mijmert Ter Horst. ,,De intense vreugde, maar ook het gemis van de huldiging op de Coolsingel zo vlak na de dood van Pim Fortuyn. Door al die jaren waarin we geen Europees voetbal meer haalden, ben ik steeds meer gaan inzien hoe bijzonder het was wat de club in 2002 presteerde. En dat ik er toen zelf bij heb mogen zijn." Het verval gaat de 29-jarige aan het hart ,,Als je zo voor de club leeft, is het vreselijk om te zien dat er bij tijd en wijle een puinhoop van wordt gemaakt. Gelukkig zijn we de laatste jaren de weg naar boven weer ingeslagen." Inmiddels is Ter Horst een bekend gezicht in en om De Kuip. Na wedstrijden is hij altijd om en in het Maasgebouw te vinden. ,,Via een bekende ben ik langzamerhand in contact gekomen met wat spelers. Kostas Lamprou (inmiddels keepend bij Willem II, red.) is een mooie kerel met wie ik nog steeds contact onderhoud; Elvis Manu sprak ik zelfs regelmatig tijdens zijn verhuurperiode bij Cambuur. Ron Vlaar appt nog wel eens met me. Gouden kerel. Ook tijdens het WK hebben we nog contact gehad." Ondanks dat hij in Cambuur woont is hij langzamerhand verrotterdamst. Wat liefde voor één club al niet met een mens kan doen. ,,Als ik een paar nachten in Rotterdam logeer, krijg ik echt geen heimwee naar Leeuwarden. Het voelt als mijn stad. Ik heb er weleens over nagedacht om daar te gaan wonen. Maar ja, je zit ook met werk, hè. Bij mijn huidige werkgever heb ik plezier en vastigheid. Zie dat in Rotterdam maar weer eens te vinden." Het is duidelijk: Ter Horst zal de komende jaren nog veel 222 kilometerritjes maken.