'Iedereen moet ge-appt over de wijziging van de plannen, het spandoek moet eerder af...'

Bij gebrek aan een keeper, kwam Justin Bijlow veertien jaar geleden toevallig in het doel terecht. Nu is hij een van de meest veelbelovende spelers uit Feyenoords eigen jeugd van dit moment. Hand in Hand interviewt zijn moeder, en daar tussendoor ook zijn vader en broer, op de dag dat Justin achttien wordt én voor het eerst bij de selectie wordt gevoegd. "Hoe lang duurt dit interview ongeveer?", vraagt Willem Bijlow bijna meteen nadat we de nieuwbouwwoning in Berkel en Rodenrijs zijn binnengestapt. Niet dat hij geen zin heeft in een interview. Integendeel. Wie regelmatig op Varkenoord komt en op vak V in De Kuip, weet dat Willem altijd goedlachs is en in voor een praatje. Maar vandaag lopen de zaken even anders dan anders. Héél anders, kun je wel stellen. Het is 22 januari. Vandaag is Justin Bijlow, jongste zoon van Willem en Natascha, achttien jaar geworden. Daardoor is het al een bijzondere dag. Maar een paar uur geleden belde Justin zijn ouders op met het grote nieuws: zondag tegen AZ maakt hij officieel zijn debuut bij de selectie. Hij mag mee naar Alkmaar. Verjaardagsfeest Geweldig nieuws natuurlijk. "Maar ze vertrekken zaterdag al naar een hotel en wij hadden net voor zaterdag een café afgehuurd om z'n achttiende verjaardag te vieren", zegt moeder Natascha. Aan de twinkeling in haar ogen is te zien hoe trots ze is op deze mijlpaal voor haar zoon, maar in haar verdere handelen is ze de rust zelve. Van een afstandje geniet ze van het enthousiasme van haar man en oudste zoon Joël, die druk bezig zijn Justins verjaardagsfeest van morgen naar vanavond te verplaatsen. Er moet catering geregeld worden, een biertap. Iedereen moet ge-appt over de wijziging van de plannen, het spandoek moet eerder af... 'Na al die jaren knokken, staat er nu toch een Bijlow op een wedstrijdformulier van de Eredivisie' Blijdschap gonst door de huiskamer. "Dit is een bekroning op het werk voor Justin", zo omschrijft Willem het. Zo vanzelfsprekend is het niet om je droom van profvoetballer waar te maken, weten ze maar al te goed in huize Bijlow. Justins grote broer Joël was op zijn zeventiende ook een veelbelovend talent. Onder jeugdtrainer Henk Fraser had hij net een basisplaats bij de Beloftes veroverd als aanvaller. Eén wedstrijd kon hij ervan genieten. Tijdens de thuiswedstrijd tegen Willem II scheurde zijn voorste kruisband af, daarna zou het nog twee keer gebeuren. Einde basisplaats, einde profcarrière, einde jongensdroom. Alle pech "Toen we het nieuws van Justin vanmiddag hoorden, was ik zo trots", zegt Joël. "Justin heeft er ook alles aan gedaan om hier te komen. Maar na de blijdschap kwam de klap ineens bij mij. Het besef dat dit ook mijn droom was. Dat was even zwaar, maar hé: na al die jaren knokken, staat er nu toch een Bijlow op een wedstrijdformulier van de Eredivisie. Ik heb alle pech op me genomen, zodat Justin nu zijn debuut kan maken", voegt hij er nog gekscherend aan toe. De trots overheerst ook bij Joël. Waar hij kan, steunt hij zijn broertje. Hij heeft immers zelf aan den lijve ondervonden hoe het is om bij Feyenoord te spelen.