Voormalig Feyenoordspeler Kostas Lamprou vertrok al op zijn 13e met zijn moeder naar Nederland om in de jeugd bij Ajax te gaan spelen. Al vrij snel daarna vertrok Lamprou weer, vooral omdat er totaal geen begeleiding was voor een jongen die ver van zijn eigen omgeving is.
Feyenoord meldde zich daarna, maar de moeder van Kostas Lamprou stelde wel wat eisen. ''Feyenoord reageerde positief. Zij wilden mijn huis, school en openbaar vervoer betalen. We kregen jaarlijks een paar vliegtickets om naar Griekenland te gaan. Ik zal de club altijd dankbaar blijven'', is Lamprou nog altijd erg positief over Feyenoord. ''Zij hebben aangevoeld hoe het is, als jongen ver weg van je eigen land'', krijgt Feyenoord nog meer complimenten van Lamprou in Voetbal International. Ondanks dat Lamprou nooit eerste keeper is geweest leefde hij altijd mee. Soms stond hij zo hard te schreeuwen dat hij vlekken voor zijn ogen kreeg. “Het kostte me zó veel kracht, ik werd zó gek, zó wild dat het beeld voor mijn ogen verdween.''
Er is volgens Lamprou veel veranderd sinds zijn vertrek naar Willem II. ''Als ik de Kostas van nu vergelijk met die bij Feyenoord, dan is het een groot verschil.” Lamprou speelt wekelijks en er is een groot verschil. “Ik ben vooruitgegaan bij Willem II. Ik ben rustiger geworden. Ik denk dat ik goed genoeg ben voor Feyenoord. Ach, er is al zoveel over me geroepen. Te klein, niet goed genoeg, wat denkt hij nou?''
Lamprou zal altijd moeten vechten tegen mensen die hem klein noemen. ''Maar omdat mensen zeggen dat ik klein ben en nooit verder kom moet ik dan stoppen? Ben je niet goed? Nooit! Foutjes maken doet iedereen. Een mens máákt fouten, maar een keeper mag het niet. Oneerlijk. Vertel mij eens hoe je dán beter kunt worden? Ik ben niet bang fouten te maken. Ik heb er al genoeg gemaakt. Het maakt me de keeper die ik ben. Door het maken van fouten, kan ik ze juist voorkomen.''